Welington Irish Black Warrior – Vafancuneo
Hummus Records, 2014
Een beetje een bizarre naam voor deze Zwitsers. Welington Irish Black Warrior is weer wat nieuws, maar brengt een genre dat iets minder makkelijk verteerbaar is dan alles wat er de laatste tijd verschijnt. Lo-fi/noise, als je het eens een draaibeurt geeft dan wordt alles meteen duidelijk. Blijkbaar tourde het trio al heel wat af, naar eigen zeggen speelde ze zowel op grote festivals als in kelders. Ik denk dat deze EP Vafancuneo één van die exemplaren uit de kelder is, maar blijkbaar is er toch ook nog een externe mastering gebeurd.
Hoe valt dit te omschrijven? Erg minimalistisch van opbouw, vol krakende en zoemende lijnen met daarop wat punky Sex Pistols-achtige fases of wazigere momenten. Compleet geschift –van het niveau dat je je haren uittrekt maar toch niet kan stoppen ernaar te luisteren –, vooral met een track als Samba Suicide. Wazig, krakend en met een erg vervelend en monotone drumbasis. Eigenlijk is dit achteraf bekeken dan toch nog het nummer dat me van deze band het meeste is bijgebleven, niet zozeer om de meerwaarde ervan binnen dit genre, maar omwille van het aparte sfeertje en de ééntonigheid die iets minder aanwezig is. Naar eigen zeggen geven deze heren niet om de esthetische waarde van hun muziek, maar om de trip die ze aanreiken. Als je in die ideologie mee kan gaan, dan kan Welington Irish Black Warrior wel eens je ding zijn, of worden, want ik neem aan dat dit de eerste keer wel even wennen is.
Tracklisting:
- Hand On Stomach
- Jahzz
- Lac Orbu
- Bankal 10/15
- Fascination
- Samba Suicide
Line-up:
- Léon Jodry – Bas
- Steven Doutaz – Drum
- Brynjar Thorsson – Gitaar, Zang
Links: