Astolat – The Facelesk Mask
Eigen beheer, 2013
Medio januari kreeg ik via YouTube een berichtje, voorzien van een track, van een zekere Epiales, met het verzoek dit eens te checken. Die eerste kennismaking beviel me wel en was benieuwd naar meer, maar zijn band Astolat was toen nog bezig met het afronden van de debuut-EP. Eindelijk is het dan zover.
Op deze EP staan uiteindelijk vier volwaardige nummers, alsmede een piano-intro en outro. De Zweedse tweemansformatie begeeft zich op het gebied van de epische en progressieve doom metal, waarbij toetsen regelmatig het geluid aanvullen. Bij het horen van het eerste echte nummer, The Faceless Mask, kon ik het niet laten om de band al een labeltje te geven, als zijnde de Lacuna Coil van de doom metal. Dit komt vooral door het gebruik van heldere mannelijke en vrouwelijke vocalen, zowel apart als gezamenlijk. Het nummer zelf kent een erg vreemd enigszins punkachtig tussenstuk, waaraan de drummer zich flink vergaloppeerd. Ocean Nymph kent ook een tempoversnelling, maar hier is alles onder controle. Atlas’ Burden is de meest doomy track van het album, het tempo blijft laag en de riff is lekker zwaar. Met Lament hebben we een instrumentale track, welke op een While Heaven Wept album niet zou misstaan.
Op dat rare stukje in het eerste nummer na, kunnen we spreken van een uiterst geslaagd debuut. Een tweemansband kan niet alles zelf, dus daarom staan bij de line-up ook de sessiemuzikanten. Dat hebben ze (en zeker de zangeres) met dit product wel verdiend.
Tracklisting:
- Ödet se alla vara sorger
- The Faceless Mask
- Ocean Nymph
- Atlas’ Burden
- Lament
- Ödet ser alla vara sorger (unorchestrated version)
Line-up:
- Epiales – Vocals, Guitars, Bass
- Ahasuerus – Drums
- Lisa Gustavsson – Female Vocals
- Jimmy Hjalmarsson – Bass (additional)
- Manfred Hanberg – Piano, Keyboards
- Rasmus Niklasson – Guitars (additional)
Links: