Marillion – Sounds That Can’t Be Made

Geschreven door op 29-09-2012 om 11:51.

Marillion – Sounds That Can’t Be Made

earMusic, 2012

Het heeft vier jaar geduurd, het akoestische tussendoortje Less Is More niet meegerekend, voordat Marillion haar fans op nieuw materiaal trakteert. Sounds That Can’t Be Made is niet als voorganger Happiness Is The Road en band’s beste plaat uit het nieuwe millennium Marbles uitgesmeerd over twee schijven, maar telt met 74 minuten op één plaatje nog steeds genoeg muziek.

mband

Sounds That Can’t Be Made doet op het eerste gehoor wat fragmentarisch aan. Alle elementen die wij van de platen na Brave uit 1994 van Marillion gewend zijn, zijn aanwezig. De puzzelstukjes vallen slechts na meerdere beluisteringen in elkaar. Een echt groeiplaatje dus. Maar is het ook een groeibriljant? Het is lastig te zeggen en zal ieder voor zich maar moeten uitmaken. Ik ben in ieder geval in mijn nopjes met dit werkstuk.

De (licht) pretentieuze opener Gaza vraagt direct al het nodige van de luisteraar. Ruim 17 minuten muziek zonder directe kop of staart. De aanknopingspunten openbaren zich slechts geleidelijk. Het is bombastisch, ingetogen en ruw. Het opvolgende titelnummer opent plagerig, maar kent na verloop van tijd een epische uitbarsting die mij nog het meest doet denken aan King of Out Of This World van het Afraid Of Sunlight-album. Het is tegelijkertijd Steve Rothery die voor het eerst nadrukkelijk aanwezig is. Zijn meer dan smaakvolle solo’s die nadrukkelijker aanwezig zijn dan op de voorganger zijn sowieso de smaakmaker van Sounds That Can’t Be Made.

Pour My Love en Power zijn degelijk en compact in liggen nog het meest in lijn met de nummers op Happiness Is The Road, maar vallen niet direct op. Montreal doet dat wel, zowel in positieve als negatieve zin. Tekstueel is het niet wat wij van de band mogen verwachten, muzikaal is het een heerlijk opgebouwd nummer dat uiteindelijk culmineert in een fraaie uitbarsting. Via Invisible Ink en het Beatles-achtige Lucky Man naar het laatste hoogtepunt van Sounds That Can’t Be Made, The Sky Above The Rain. We horen een ontspannen band dromerig beginnen om geleidelijk heerlijk uit te waaieren aan de hand van Steve Rothery. Een passend einde aan een plaat waarvan ik weet dat ik hem nog vaker ga draaien en nieuwe dingen zal ontdekken.

Sounds That Can’t Be Made is zeker niet de beste Marillion-plaat met Steve Hogarth geworden. Daarvoor heeft de band in het (recente) verleden de lat te hoog gelegd. Wel is het een sterk nieuw hoofdstuk in het al ruim 30 jaar oud zijnde boek van de band. Een wat lastig te lezen hoofdstuk dat pas na verloop van tijd al zijn geheimen prijsgeeft.

Tracklisting:
m200

  1. Gaza
  2. Sounds That Can’t Be Made
  3. Pour My Love
  4. Power
  5. Montreal
  6. Invisble Ink
  7. Lucky Man
  8. The Sky Above The Rain

Line-up:

  • Steve Hogarth – zang
  • Steve Rothery – gitaar
  • Ian Mosley – drums
  • Pete Trawavas – bas
  • Mark Kelly – toetsen

Links: