Astra – The Black Chord
Rise Above Records, 2012
De Amerikanen van Astra zijn toe aan hun tweede. Niet te verwarren met de Italiaanse variant, al brengt dit gezelschap eveneens psychedelische prog. Waar die ene Zuid-Europese band iets harder klinkt, doen deze jongens het wat softer, maar toch ook behoorlijk ‘astraal’.
Maar ‘what’s in a name’? Astra liet met hun bijdrage van Empty Spaces op The Wall – Rebuilt in 2009 reeds horen dat er heel wat Pink Floyd leeft in deze band. Toch is die lijn niet zomaar door te trekken naar hun eigenlijke werk. Goed, de band werkt erg opbouwend en brengt interessant gitaarwerk, maar dit klinkt op een ander niveau psychedelisch dan de befaamde Britten. Astra brengt het met repetitieve rocklijnen en symfonische virtuositeit, soms zelfs met wat orgelstijl van The Doors. Elke track bezit een mooie opbouw, maar vaak begint het erg langgerekt te klinken, ook omdat de zang vaak erg lang wegblijft. Pink Floyd lost zoiets op door scheurende solo’s of gemikte gevoelssferen, Astra doet het met overweldigende synth-stukken die er vaak een zeer chaotische boel van maken. Chaotisch, maar daarom niet slecht klinkend, al krijg je het gevoel dat het soms wel iets te druk wordt. Ook het volume van de toetsenist klinkt iets te fel door naar mijn smaak.
Niet echt Pink Floyd, ook niet meteen het rustigere Opeth of Porcupine, maar het zit er allemaal wel zo’n beetje in verwerkt. Deze Amerikanen brengen het naar mijn mening nog iets te langdradig, soms iets te complex, en bovenal met erg flauwe vocalen. Luistertip: de instrumentale opener Cocoon en The Black Chord.
Tracklisting:
- Cocoon
- The Black Chord
- Quake Meat
- Drift
- Bull Torpis
- Barefoot In The Head
Line-up:
- Richard Vaughan – Guitar, Mellotron, Moog, Vocals
- Conor Riley – Mellotron, Moog, Organ, Piano, Vocals
- Stuart Sclater – Bass
- Brian Ellis – Guitar, Moog
- David Hurley – Drums, Percussion, Flute
Links: