Enthral – Obtenebrate
Duplicate Records, 2012
We kunnen het maar blijven herhalen. Het Noorse Enthral was een black metal-band om rekening mee te houden maar slaagde er niet in zijn eigen toekomst te vrijwaren. Na jaren van stilte kwam er in in 2010 de EP Spiteful Dirges, waarmee men de draad gewoon weer oppakte en Noorse furie liet horen met songwriting skills die getuigen van “Noors-heid”. Deze langspeler werd dan ook hartelijk ontvangen ten huize Alfvoets.
Ergens ben ik blij dat een band als Enthral een tijd afwezig is geweest. Tegenwoordig klinkt de black metal die ze brengen haast als een anachronisme, ook al kwam er ons een dikke vijftien jaar geleden niets anders dan dit soort muziek tegemoet vanuit Noorwegen. Satyricon, Gehenna, Obtained Enslavement, ik zie ze zo in hun blote hoes voor me toen ik ze als adolescent tot mij nam. Gure en snelle black metal die nog raast, zonder een punt te willen bewijzen dat ze instrumentaal volleerde progressivo’s zijn of er alles aan willen doen om toch maar niet in herhaling te vallen. Traditionele ononderbroken opbouw met sfeerverhogende solo’s, eigenaardige riffs, tempo’s die in accelererende wijze doortrekken tot het bittere einde, een demonische bezetenheid die stap voor stap een climax bereikt op de tonen van een grommende scream. Keer op keer niets dan lichtelijk gedateerde Noorse black waarvoor ik keer op keer voor wil tekenen.
Enthral is dan wel gedateerd, de houdbaarheidsdatum wordt voor onbepaalde duur verlengd, mede dankzij de vele liefhebbers van deze speelwijze, mensen voor wie de laatste Mayhem net iets te ver gaat maar toch blijvend genieten van constant beukende Noorse black met dat typische ongrijpbare, verknipte vernuft. Luistertip: Pallbearer.
Tracklisting:
- Obtenebrate
- The Gospel of Woe
- Lay Waste the Crops
- Pallbearer
- Sepulchre
- On to the Never
- The 7th Wave
- Within the Tomb
- Fields of Death
-
Death’s Drum
Line-up:
- Kjetil Hektoen – Vocals, Drums
- Gunnhild Bratset – Guitars
- Kai Åsvik – Bass
Links: