Poisonblack – Drive
Hype, 2011
Ik durf mezelf wel beschouwen als Poisonblack-kenner. De intoxicatie begon bij het debuut Escapexstacy, de perfecte mix tussen (verboden) liefde, seks en metal. De perfecte overbrugging tussen HIM en Sentenced. De liefde wakkerde niet verder aan, maar het rockgehalte dan weer wel. A Dead Heavy Day introduceerde Poisonblack bij een meer rockminded publiek en op dit nieuwe Drive wordt die lijn verder doorgetrokken.
Rock en metal in een Amerikaans jasje, met chroom en vlammen. Zelfs bluesinvloeden doen hun intrede bij het heavy pompende Poisonblack dat een bepaalde new school Metallica-vibe over zich heen heeft. Het Engels van Ville Laihiala is helaas matig tot zwak en behoorlijk misplaatst in dergelijke stijl. Rock vereist toch net iets meer kwaliteit naar uitvoering toe dan de gemiddelde metalband, hoe krachtig of beroerend de klankkleur ook moge zijn. De semi-ballads en zangerige nummers worden dan ook behoorlijk doodgemaakt door het bastaard-Engels van deze Fin. De stevigere nummers zijn ook niet van het niveau A Dead Heavy Day: te standaard, ongevaarlijk en behoorlijk swingend. Ik kan best leven met het verlies van het melancholische en emo Poisonblack, maar als ze dan toch beslissen om heavy rockend door het leven te gaan, moeten ze het wel goed doen. Dit is te weinig.
Tracklisting:
- Piston Head
- Mercury Falling
- A Good Day for the Crows
- Maggot Song
- From Now-here to Nowhere
- Sycophant
- The Dead-End Stream
- Futile Man
- Scars
- Driftwood
Line-up:
- Tarmo Kanerva – Drums
- Ville Laihiala – Guitars, Vocals
- Marco Sneck – Keyboards
- Antti Remes – Bass
Links: