Diep verankerd in mijn onderbewustzijn zit een intense (en ja, meteen toegegeven: irrationele) angst voor slangen. Ik moet echt helemaal niets van dat kronkelende ongedierte hebben en ga er met een kilometerslange bocht omheen. Dat mensen gefascineerd zijn door bijvoorbeeld de Inlandtaipan, die bekend staat als de giftigste ter wereld, de Zwarte Mamba, vanwege zijn enorme snelheid en het extreme gif, of de kleine, niet eens zo heel giftige zaagschubadder, die wereldwijd de meeste dodelijke slachtoffers maakt, kan ik me nog wel voorstellen. Maar dat er mensen zijn die deze serpenten als huisdier houden, dat gaat er bij mij niet in. Die intense, overweldigende angst voor slangen heet met een officiële term ofidiofobie. Noem het hoe je wilt, laat er elke denkbare (cognitieve) gedragstherapie op los… Ik ben er toch niet bij gebaat.
Al eeuwenlang staan slangen symbool voor genezing, wijsheid en transformatie. Zo is de esculaap, een staf met één slang eromheen gewikkeld, het wereldwijde symbool van de geneeskunde. Maar tegelijkertijd staat de slang ook voor gevaar, listigheid, onbetrouwbaarheid, de onderwereld, verleiding, verraad en zonde. En juist die beladen associaties maakt het dier tot een krachtig, veelzeggend beeld. Zou dat de reden zijn waarom A. Ara (Angrenost), het brein achter de Portugese blackmetalband Serpentes (slangen in het Portugees), zijn concept deze naam gegeven heeft? Wat het hoe en waarom van de naam ook mag zijn, het debuut Desert Psalms van Serpentes barst van de verbeten, giftige en ontwrichtende black metal, volledig in lijn met de naam van het project. Hoewel A. Ara de drijvende kracht achter Serpentes vormt, staat hij er niet alleen voor: het concept krijgt gestalte dankzij de bijdragen van D.G en M.S. (Misþyrming), Erdsaf (Angrenost) en Ólöf Rún Benediktsdóttir (Svartþoka). En hun aanwezigheid laat zich gelden.
Voordat de band je op zijn eersteling hardvochtig confronteert met diens experimentele, gitzwarte ideeën, kent Desert Psalms echter een zeer ingetogen start. Met op de achtergrond een zacht waaiende wind en kabbelend water klinken serene, in het IJslands uitgevoerde vocalen (waarschijnlijk van Ólöf Rún Benediktsdóttir). Ze roepen aan het begin van openingsnummer Desert Psalms I een kalmerende, verlichtende sfeer op. Het is echter een vluchtig moment van bezinning, voordat Serpentes onberispelijk toeslaat, je met haar gif injecteert en meesleurt de verstikkende obscuriteit in. In eerste instantie drukt de band de snelheid nog en straalt het in het midtempo vooral dreiging uit, maar wanneer na iets meer dan zes minuten de muur van geluid zich volledig opent en het tempo wordt opgedreven, ontvouwt het gif zijn verstikkende en verlammende werking.
Wat volgt zijn grillig geconstrueerde, rauwe composities, doordrenkt met onverzettelijke agressiviteit, boeiende melodieën, dissonante passages, dynamische fragmenten en duistere soundscapes. De donkere sfeer, gecreëerd door subtiel aanwezige synthesizers, roept een gevoel van ongemak en verontrusting op en vormt een scherp contrast met de intense black metal. Snijdende riffs, furieuze gitaarsolo’s, bijtende vocalen en duizelingwekkend snelle blastpartijen creëren een overweldigende, chaotische geluidsmuur die bij eerste beluistering frontaal en chaotisch kan aanvoelen, alsof je tegen een duistere barrière botst. Geef het echter de tijd, en langzaam ontvouwen de details zich steeds duidelijker.
De giftige verbetenheid, de onconventionele keuzes en de strakke structuur van Desert Psalms zorgen ervoor dat het debuutalbum van Serpentes opvalt. Deze eerste creatie van het door A. Ara gecreëerde project is voor de geoefende luisteraar verworden tot een mystiek, beknellend en meedogenloos avontuur. Wie slechts enkele losse nummers wil horen, zal hier (waarschijnlijk) niet mee uit de voeten kunnen. De volle zwaarte, kracht en pracht van het album, de emotionele bevrijding van de nummers, ontvouwt zich pas wanneer je je van begin tot eind laat onderdompelen in het adembenemende, benauwende gif van dit kronkelende schepsel. Desert Psalms vraagt, net zoals dat mijn onredelijke angst voor slangen een confrontatie is met iets dat zowel fascinerend als beangstigend is, om volledige overgave om zijn duistere pracht ten volle te kunnen ervaren.
Score:
89/100
Label:
Noevdia, 2025
Tracklisting:
- Desert Psalms I
- Desert Psalms II
- Desert Psalms III
- Desert Psalms IV
- Desert Psalms V
- Desert Psalms VI
- Desert Psalms VII
Line-up:
- A. Ara – Gitaar
- Ólöf Rún Benediktsdóttir – Keyboards, vocalen
- Erdsaf – Basgitaar
- D.G. – Vocalen, gitaar
- M.S. – Drums
Links: