Vier jaar geleden verbaasde collega Mr. Flibble… uh MrJingles natuurlijk (maar respect als je deze referentie aan Red Dwarf pakt) zich erover dat In Mourning zijn zesde album uitbracht bij een poplabel dat hier nauwelijks aandacht aan de band leek te besteden. Dat wordt met The Immortal rechtgezet. Voor Scandinavië is Dalapop nog steeds in beeld, maar daarbuiten komt de nieuwe plaat tot de ons via Supreme Chaos Records, een label dat in het verleden ook al albums – weliswaar heruitgaven – uitgaf van grote naam Napalm Death. Misschien dat deze club met zijn kennis van de markt de band het lang verdiende zetje in de rug kan geven naar een hoger plekje op de concertposters. “Lang verdiend” want In Mourning bestaat al 25 jaar en hoewel dat misschien net niet genoeg is om de groep “immortal” te noemen, is dat zeker reden voor een feestje. Benieuwd of men met The Immortal alvast zelf de slingers ophangt.
De uitnodiging voor het feest is kort (vergeef me daarom dat ik hieronder geen bassist noem, die staat er niet in), maar verraadt al wat we gaan doen. Onder het grote bandlogo bovenaan de meegezonden bio staat in dikke hoofdletters “SWEDISH MELODIC DEATH METAL” en na een paar inleidende regels over de geschiedenis van de band (waarin ten onrechte staat dat The Immortal twee jaar na het vorige album komt) lezen we “Staying true to their signature blend of melancholic melodies and crushing heaviness, The Immortal sees the band further refine and expand their sonic identity”. MrJingles, die het vorige album 87 punten gaf, zal alvast tevreden zijn. Zelf heb ik The Bleeding Veil niet zeer helder meer op mijn trommelvliezen staan zodat ik de nieuwe als op zichzelf staand werk zal (moeten) benaderen.
De titeltrack begint het album en blijkt niets meer (of minder) dan een zeer atmosferisch en weids intro dat bedoeld lijkt om de geest open te zetten voor wat gaat komen. Dat blijkt vreemd genoeg een reeks van korte bijna djenty gitaaraanslagen voordat een smeuïge deathgrunt en wat langere gitaarlijnen de plaat doen openbloeien naar het zilveren licht van de maan. Als ik eens de tijd neem om wat langer naar de maan en sterren te kijken, komt een gevoel van ontzag en nietigheid. Dat is voor velen niet anders en zo te horen aan de eerbiedige melodieuze gitaarlijnen voor In Mourning al helemaal niet. Noot voor noot worden we vol verwondering verder de onmetelijke (schijn)leegte in gezogen. Bij de rustige passage rond de twee minuten houden we even de adem in om het verlangen naar rust in de zuivere vocalen niet te verstoren. Frappant dat die sferen daarna ineens heel logisch samengaan met de kortere bursts op de gitaren. Indrukwekkend begin hoor.
Song Of The Cranes begint vervolgens een stuk springeriger en complexer. Meer “full on” met hardcore-achtige vocalen die door een drilmeester van dichtbij in je gezicht geschreeuwd worden. Hier dienen de zuivere vocalen als doekje voor het bloeden en een moment om even op adem te komen, eigenlijk net als de melodieuze leads het straffe riffwerk gemakkelijker toegankelijker maken. Ik was eigenlijk al onderweg om te schrijven dat de melodieën de riffs ervoor zorgen dat de korte gitaaraanslagen door te komen zijn, maar dat is veel te negatief: die riffs zijn strak en goed uitgedacht. Het staat echter buiten kijf dat bij de eerste beluisteringen de licht fabuleuze harmonieuze leads je aan de hand nemen. Wat daarachter gebeurt, komt bij de volgende draaibeurten wel naar voren.
Het is vermoedelijk niet per ongeluk dat juist in de ode aan de zon The Sojourner de zuivere vocalen een hoofdrol vertolken en er zelfs een soort Vikingsfeer opduikt, tegelijk met een wat onbestemd gevoel van verlies: And we could have known the sands of time would all run through our hands… Dat gevoel (en de zuivere zang) worden doorgetrokken in Moonless Sky dat mijmert als nachtelijke gedachten die traag naar beneden trekkend niet te stoppen zijn.
The Immortal is een soms heftige en soms prachtige verjaardagsplaat (die lange lijnen in North Star!), waarbij voor mij vooral de melodieën, de teksten en het volle geluid het cijfer flink omhoog duwen. Na vier rondjes rondom de “sojourner’ kan de melodeathfan zelfs in het donker van een maanloze nachtlucht zonder twijfel toeslaan en de nieuwe plaat van In Mourning in de knuisten nemen. Oh, en een extra stuk taart voor de leadgitaar en de maker van de het kunstwerk voor de hoes vol symboliek.
Score:
86/100
Label:
Supreme Chaos Records, 2025
Tracklisting:
- The Immortal
- Silver Crescent
- Song of the Cranes
- As Long as the Twilight Stays
- The Sojourner
- Moonless Sky
- Staghorn
- North Star
- The Hounding
Line-up:
- Björn Petterson – Vocalen, gitaar
- Tobias Netzell – Vocalen, gitaar
- Tim Nedergård – Gitaar
- Cornelius Althammer – Drums
Links: