Vindicator – Whispers Of Death

Geschreven door op 23-08-2025 om 16:17.

Zo, dit is er eentje voor de thrashers onder ons. Want dat is wat Vindicator op zijn vijfde album brengt: onversneden, maar messcherpe thrash. De band is ontstaan in 2005 en stamt daarmee uit de tijd van de zogenaamde “new wave of thrash metal”. Toch klinkt dit Whispers Of Death – zelfs in het vrij moderne, volle geluid dat de plaat heeft meegekregen – meer van de oude school. Vooral de naam Exodus komt een aantal keren boven drijven als (mogelijke) invloed. Allereerst in de riffs. Zo zouden die in het sterke Bleed Between The Lies zo uit brein en handen van Gary Holt kunnen zijn gekropen. Tel daarbij op de “gangvocalen” die her en der de refreinen opluisteren of vormen en de grootmeesters uit San Francisco zijn nooit ver weg.

Voeg daar de voor het genre zo typerende galopperende drums en een stevig kletterende bas aan toe en het is duidelijk dat Vindicator het boek “hoe speel ik goede thrash” uit het hoofd heeft geleerd. Toch is men er in geslaagd om Whispers Of Death te laten klinken als een geïnspireerd, lekker verbeten, energiek en pakkend rifforama. Daarbij is het voor een deel van de thrashfans misschien goed te weten dat zanger Marshall Law (gniffel) zijn stembanden wat meer de kant van de death metal induwt. Denk aan het licht spuwende geluid van Paul Speckmann van Master. Dat werkt op zich prima, maar de mix lijkt af en toe wat moeite te hebben om de zang en riffs naast elkaar te zetten. Ze duwen elkaar zeker niet weg, maar vinden elkaar ook soms net niet helemaal. Dat puntje speelt niet bij de heldere roep van bandoprichter en ritmegitarist Vic Stown. Zij “ohohooh” duwt het refrein van Thirst For Violence naar dat van Death Angel’s Thrown To The Wolves om nog maar eens te duiden dat Vindicator zijn klassiekers kent.

Sterke tracks zijn Your World Dies In Flames met grimmig voortrazende riffs, gevolgd door een break met melodieuze twinsolo en rappe geselingen van de snaren die de vlammen waarin de wereld in zal opgaan een geluid geven en het eerder genoemde Bleed Between The Lines dat – los van de zang – ook wel wat van het oude Metallica-gevoel geeft. De andere kant van de medaille valt met het voor mij net te eenvoudige (ik neem aan dat ze daar niet om geven) Exhaustion. Die song vindt, ondanks opnieuw vurig gesoleer, met zijn (te) veelvuldig herhaald “I don’t care…” zijn basis eerder in de hardcore. Met gitaarfestijn Merry Evenings Make Sad Mournings pakt de band de thrashdraad echter weer feilloos op, waarbij met name leadgitarist Billy Zahn in het spotlicht stapt met soepel lopende gitaarthema’s die dan eens lekker uitwaaieren en dan weer versnellen alsof hij op de vlucht is voor de jagende drums.

Whispers Of Death is een energiek thrashalbum vol pakkende riffs dat (bijvoorbeeld) de thrashfanaten die met smart wachten op de nieuwe Exodus best eens zou kunnen proberen om de tijd tot 2026 te overbruggen. Eerst wel even checken of de vocalen het voor je doen.

Score:

80/100

Label:

Eigen beheer, 2025

Tracklisting:

  1. Whispers Of Death… Anxiety’s Grip
  2. Charnel Pastures
  3. Thirst for Violence
  4. Your World Dies In Flames
  5. Exhaustion
  6. Novocain
  7. Bleed Between the Lines
  8. Merry Evenings Make Sad Mournings
  9. Battle Box
  10. Abominable Intelligence
  11. Ripper Attack
  12. Obsoletion Complete

Line-up:

  • Vic Stown – Gitaar, vocalen
  • Ed Stephens – Basgitaar
  • Billy Zahn – Gitaar
  • Glen Monturi – Drums
  • Marshall Law – Vocalen

Links: