Blackguard – Firefight
Victory Records, 2011
Twee jaar na Profugus Mortis is de Blackguard binnengehaald bij … Victory Records? Inderdaad. Epische melodeath met folktrekjes op een voormalig hardcore en punklabel… het moet niet gekker worden. Fireflight, deel twee in de Blackguard-saga.
Ik was net als vele anderen helemaal te vinden voor het debuut van de band, de lat lag dan ook erg hoog. En Blackguard trekt de lijn door, tot groot genot van de vele Norther en Children of Bodom-fans die bij hun grote voorbeelden power en snelheid missen. Blackguard weet het gaspedaal namelijk wel zitten en maakt daar dankbaar gebruik van. Zanger Paul klinkt steeds meer als een snauwende Petri Lindroos in zijn stuwende stijl maar varieert nog steeds meer dan voldoende tussen thrashy screams en lichte grunts. De songs zijn op Firefight over het algemeen iets berekender dan op het debuut en worden nog steeds voorzien die stereotype koorgezangen en strijkersynths, wat het allemaal nog net iets makkelijker te slikken maakt. Ook de viriele doch vederlichte solo’s maken het nog olijker en vrolijker dan voorheen. Puike solo’s wel, zo gaat het bij Farewell zelfs de Dragonforce-kant op. Toch is het niet het album van de gewenning geworden, ook niet van de ontplooiing naar volwassenheid, ondanks de berekender composities. Dat heeft volgens mij in de eerste plaats te maken met de finesse en vooral met de blijvende kinetische energie en de zogenaamde dynamiek. Norther en Children Of Bodom kunnen dit tegenwoordig amper bijhouden, een Ensiferum of Kalmah zijn hier al meer aan de orde qua referentiepunten.
Wanneer een nummer als Cruel Hands voorbijraast dan vraagt een mens zich eigenlijk af waar Children Of Bodom tegenwoordig mee bezig is. Dít is namelijk de muziek die ze zouden moeten spelen. Blackguard brengt power, snelheid, een kleine dosis brutaliteit, agressie en finesse. Ze mankeren dan wel de echte songwritingskills van de Scandinavische pioniers, dat kan me heden ten dage stilaan gestolen worden. Dit is onbegrensd genieten van retestrakke, spetterende melothrash death metal, getooid in licht-kitscherige grandeur. Laat ze maar spelen zonder mooie liedjes te willen brengen. Laat ze maar razen en blazen in hun frivole stijl. Genoeg bands die hun “talent” in liedjesvorm gieten terwijl ze niet weten hoe ze hun gitaar deftig moeten vasthouden. Conclusie: losbollen dat hoofd en haal die airguitaren al maar van stal! Hier zit beweging in.
Tracklisting:
- Tephra
- Firefight
- Farewell
- Wastelands
- Cruel Hands
- Iblis
- The Fear Of All Flesh
- A Blinding Light
- The Path
- Sarissas
Line-up: D
- Paul Zinay – Vocals
- Terry Deschenes – Guitar
- Kim Gosselin – Guitar
- Étienne Mailloux – Bass
- Justine Ethier – Drums
Links: