Ik schreef nog niet eens zo gek lang geleden, het was mei van dit jaar, dat dit Kratornas, een black/grindformatie uit Canada met wortels in Europa maar ook de Filipijnen, mij onbekend was. Met veel plezier luisterde ik dan ook naar de -tigste release van de band die ergens in 1995 het levenslicht zag. Het bleek de EP Ravaged By Hurakaan. Ik schreef in datzelfde schrijfsel dat ik de review voor God Of The Tribes aan iemand anders zou overlaten, omdat ik er wel genoeg van had. En zie hier, hier ben ik toch weer met de scherpe pen en waarom? Iedereen verdient een tweede kans. Ik hoor het één van mijn collega’s nog zeggen. Het is niet omdat je een keer slecht gegeten hebt op restaurant, dat het een slecht restaurant is met een abominabele kok, toch? Of vergis ik me?
Kijk, een prijs uitdelen voor het hoesontwerp ga ik ook niet doen want wat een gedrocht van een artwork is me dat. Daarnaast valt me op dat er in vergelijking met eerder werk toch een hele hoop nummers minder op dit album staan. Het zijn er maar vier. Twee van die vier overstijgen de speelduur van tien minuten vlotjes. Dit kan je bezwaarlijk klassiek noemen in black/grindland. Nu, dit sluit wel aan bij de commentaren die de heren binnen Kratornas zelf geven. Dit album is voor hen organisch gegroeid en ontstaan. Het album kon ook niet anders ontstaan dan dit. Het is te bestempelen als een keerpunt voor deze band. Er wordt op tekstueel en muzikaal vlak meer nadruk gelegd op apocalyptische en ritualistische overpeinzingen. Het zal me benieuwen en de spreekwoordelijke pen in de hand doet me jeuken…
Ik heb maar één zin over voor het muzikale braaksel op dit album en die leest zich best als volgt: “Het is een pot chaotische, hyperveranderlijke, ongrijpbare kloteherrie”. Ik stel me zelfs de vraag of de heer Zamora in staat is twee keer hetzelfde te spelen. Vanaf de eerste seconde tot de laatste creëert deze plaat ongemak, onrust, frustratie, boosheid, agressie… en ik weet niet wat nog allemaal. Apocalyptisch is dit dus zeker, maar ritualistisch? Op sommige momenten. Hier en daar hoor je wat getrommel, wat gefluit, een akoestische gitaar maar verder… chaos.
Tja, had ik toch beter naar de stem in mijn hoofd geluisterd en dit Kratornas links laten liggen? Ja, eigenlijk wel. Dit God Of The Tribes bewijst dat je altijd moet luisteren naar je eerste gevoel. Voor hen die toch willen duiken in het chaotische, hyperdynamische gebeuren van deze band, ik houd je niet tegen. Maar kom niet lopen zeuren, miepen en zagen dat je zo gek als een draaideur geworden bent en dat je volledig koekwaus bent opgenomen in één of ander psychiatrisch instituut.
Score:
35/100
Label:
Grathila Records, 2025
Tracklisting:
- Cursed Sky Serpent
- Evil And Plunder
- Ravaged By Hurakaan
- Novena Para Guerra
Line-up:
- Zacharia – Zang, alle instrumenten
- GB Guzzarin – Drums
Links: