Zinkruwahn,het heerschap achter dit uit Duitsland afkomstige Nebelfaust, is me onbekend. Ik heb er nooit persoonlijk mee gebeld, gemaild of dergelijke. Wie dan wel? Jawel, onze vrienden van de redactie die de promo’s verzamelen. Anders kwam de eerste volwaardige plaat van dit zwartgallige individu natuurlijk niet op digitale wijze in mijn mailbox terecht. Blijkbaar werd in 2024 de EP Finsternisse uitgebracht en ook nu met Das Kalten Eisen Des Mondes gebeurt dat in eigen beheer.
Ik schrijf zwartgallig, omdat de bewuste persoon blijkbaar heeft moeten worstelen met heel wat interne en vermoedelijk ook externe demonen. Gelukkig is dit Nebelfaust er dan toch in geslaagd om uit het diepe dal te kruipen en ons te verblijden met zijn eerste volwaardige, zeer donkere kunstwerk. Het zou geschoeid moeten zijn op de blackmetalleest van de schoenmakers in de jaren ’90. Ik ben benieuwd.
Dat Finse ondertoontje voel je er goed doorkomen in Morgen in der schwarzen Nacht. Verder klinkt de plaat lekker robuust, korzelig soms scherp zoals het zou moeten zijn. Jammerlijk zitten er weinig verrassingen verstopt en zo worden acht nummers toch net wat te veel van het goede. Wat monotone zachte klaagzang doet zijn intrede in het voorlaatste nummer, Gesang zur Nacht.
Das Kalten Eisen Des Mondes van het Duitse Nebelfaust is een album dat ijskoud aanvoelt en lekker knispert en knettert alsof je in je blote voeten door de sneeuw aan het baggeren bent. Er wordt niks nieuws gebracht, moet ook niet natuurlijk, sneeuw is ook gewoon wit.
Score:
70/100
Label:
Eigen beheer, 2025
Tracklisting:
- Die Tore sind zum Winter aufgerissen
- Das kalte Eisen des Mondes
- In den Armen der Finsternis
- Morgen in der schwarzen Nacht
- Schwarz sind meine Lieder
- Die Nacht zerfällt an Toren alter Mauern
- Gesang zur Nacht
- Im Bierkrug gefangen
Line-up:
- Zinkruwahn – Zang, alle instrumenten
Link:


