Dös is de persoon achter dit Dös en volgens mij is dit Det Eviga Och Den Döde het eerste album van dit donker, duister heerschap dat als bij wijze van visioen dit project of deze band voor zich zag opdoemen. Het lijkt alsof uit een droom, vanuit de mist een niet nader identificeerbaar wezen opdoemt: dat is Dös en het komt uit Zweden. De black metal van deze band is atmosferisch en klinkt kil, koud, desolaat en angstaanjagend of zou dat toch moeten doen.
Dös inspireert zijn werk op twee eeuwenoude gedichten Det Eviga en Den Döde van de negentiende eeuwse dichter Esaias Tegnér en liet hij zich muzikaal inspireren door bands als Drudkh, Agalloch, Wodensthrone, Kroda, Wolves in the Throne Room en Skogen. Dat kan je bezwaarlijk een bond allegaartje noemen.
Den Döde gedicht twee wordt opgeknipt in drie delen. Of ze gelijkwaardig zijn kan ik je nog niet vertellen en moet je misschien zelf maar uitmaken. In ieder geval is het zo dat ook deel I na een wat contemplatiever begin weer erg grauw en grijs van wal steekt. In dat oogpunt lijkt het op de voorgaande hoofdstukken alhoewel ik in dit eerste deel wel het gevoel krijg dat het ritmisch – drumgewijs bedoel ik dan – toch niet helemaal lekker zit. Maar dat is maar een gedachte. Dös trekt dit eigenhandig recht en smeert daar nog eens een paar ijskoude riedeltjes overheen. Deel II en III van het bewuste gedicht worden muzikaal omlijst door grofweg dezelfde ingrediënten. Ik moet wel zeggen dat de lange nummers op zich niet langdradig aanvoelen en dat is op zich al wel een kunst.
Zweden bracht en brengt nog steeds erg goede blackmetalbands voort. Dit Dös dat met Det Eviga Och Den Döde komt, is een band die een brutale variant van atmosferische black metal brengt: ik kan deze plaat wel smaken.
Score:
80/100
Label:
Darkwoods, 2025
Tracklisting:
- Det Eviga I
- Det Eviga II
- Den Döde I
- Den Döde II
- Den Döde III
Line-up:
- Dös – Zang, alle instrumenten
Link:


