Wereldwijd besteden legio mensen uren en uren aan sociale media. Apps als Facebook, Instagram, LinkedIn, Snapchat, Telegram, TikTok, YouTube, WhatsApp en X zijn razend populair en voor velen een bron van dagelijks vermaak. Ze bieden onder andere de mogelijkheid om met familie, vrienden of collega’s te chatten, om foto’s en video’s te delen en zijn daarnaast een bron van een schier onophoudelijke hoeveelheid aan (des)informatie en inspiratie. De voordelen lijken eindeloos, maar er is ook niets mis met je hardop afvragen welke negatieve invloed sociale media eigenlijk op een mens zelf en de mensheid in het algemeen heeft.
Het is het onderwerp waarin Cryptopsy zich op zijn nieuwe album, An Insatiable Violence, vastbijt. Het Canadese viertal verdiept zich in thema’s als de schadelijke, giftige effecten van sociale media op de geestelijke gezondheid en op maatschappelijke interacties. Het idee voor het album komt voort uit een droom van vocalist Matt McGachy. “Het gaat over iemand die elke dag wakker wordt en een machine repareert. Hij sleutelt eraan, probeert hem de hele dag te verbeteren … en ‘s nachts bindt hij zichzelf vast aan die machine en die machine martelt hem, en hij vindt het geweldig. Dan wordt hij de volgende dag wakker en repareert hij hem opnieuw om hem efficiënter te maken, om hem te blijven beheersen, en dat blijft zich maar herhalen.” In de video van het nummer Malicious Needs wordt deze ietwat verwrongen metafoor voor de dwangmatige, giftige betrokkenheid van de maatschappij bij sociale media en de verknipte acceptatie van het voortdurend verbonden-zijn op interessante wijze verbeeld.
De acht nummers op het album zijn vergeven van snelle, vlijmscherpe riffs, bulderende blastbeats, bijtende versnellingen en venijnige vocalen. Het viertal slaat je voortdurend om de oren met een onverschrokken baldadigheid en tomeloze energie. Een nummer als de recht-voor-zijn-raap-opener The Nimis Adoration, maar ook het versplinterende Dead Eyes Replete en het venijnige Embrace the Nihility zijn verankerd in meedogenloze brutaliteit. De band laat op het album vooral horen nog steeds in staat te zijn om met interessante, onstuimige, furieuze death metal op de proppen te komen. Maar niet alles op het album teert louter op nietsontziende kracht. Zo nu en dan steekt een melodieus arrangement (The Nimis Adoration, The Art Of Emptiness) op of nemen bijtende grooves (Malicious Needs, Our Great Deception) de overhand. En hoewel de band zeker sterk stoelt op het verleden, wordt er ook gezocht naar het intensiveren en verhevigen van het geluid. Niet louter gaan voor banaal hergebruik van muzikale sjablonen uit een rijke – maar niet altijd even succesvolle – geschiedenis, maar op zoek naar een nog meer steekhoudende en meer doorwrochte creatie. Alleen maar lovenswaardig, toch?
Het proces van het schrijven en de benadering ervan was deze keer iets anders dan op voorgaande albums. “Ever since Covid our focus is clearer, a lot of work gets done faster, and we push each other to get it done.” (“Sinds COVID is onze focus duidelijker, wordt veel werk sneller gedaan en motiveren we elkaar om het gedaan te krijgen.”) aldus Mounier. De band is de composities efficiënt en doelgericht aangevlogen, wat leidt tot nummers waarbij overbodige tierelantijntjes of onnodige excessen uit de weg worden gegaan. Kort en bondig, maar o zo effectief. Met en speeltijd van een paar minuten meer dan een half uur is An Insatiable Violence bondig. Maar liever een beknopte, gedetailleerde blootstelling aan allesverslindende brute, technische death metal dan kopje ondergaan in een overvloed aan te lang doorgetrokken composities, waarmee alle kracht, felheid en onstuimigheid door de vingers glipt. Toch?
Nee, tot cliché opmerkingen als ‘An Insatiable Violence doet zijn titel alle eer aan’ en ‘resultaten uit het verleden bieden geen garantie voor de toekomst’ laat ik mij niet verleiden. En ook een goedkope vergelijking met ware klassiekers als Blasphemy Made Flesh en None So Vile of met de zeperd van jewelste The Unspoken King ga ik uit de weg. Al is het alleen al, omdat ik daarmee het huidige Cryptopsy veel en veel tekort doe. An Insatiable Violence toont aan dat anno 2025 de band niet alleen nog bruist van de energie en het creëren van intrigerende bijtende death metal nog niet verleerd is, maar daarnaast ook nog steeds vooraanstaand weet te zijn.
Score:
85/100
Label:
Season of Mist, 2025
Tracklisting:
- The Nimis Adoration
- Until There’s Nothing Left
- Dead Eyes Replete
- Fools Last Acclaim
- The Art of Emptiness
- Our Great Deception
- Embrace the Nihility
- Malicious Needs
Line-up:
- Christian Donaldson – Gitaar
- Flo Mounier – Drums, vocalen
- Matt McGachy – Vocalen
- Oli Pinard – Basgitaar
Links: