Glorior Belli – Glorior Belli

Zeven albums heeft dit Franse Glorior Belli al uit. De man achter dit alles is niemand minder dan Billy Bayou en nu ook weer, net als op heel wat voorgangers, neemt hij het heft resoluut in eigen handen. Album nummer acht komt via het Amerikaanse Dark Empire Records en ik stuit eigenlijk eerder toevallig op dit werkstuk door onderstaande videoclip te bekijken. Het is een hele poos stil geweest rond deze band, waarom is me niet helemaal duidelijk. Ook nu is de informatie redelijk summier en lijkt deze release wat uit de lucht te vallen. Nu, mij hoor je niet klagen.

The Apostates uit 2018 is de illustere voorganger en is in mijn ogen en oren een dijk van een melodische blackmetalplaat met knipogen naar jazz, black and roll en nog wat andere subgenres. Net daardoor herken je deze Franse band uit de duizend. De heer Bayou heeft een karakteristieke manier van schreeuwen en fraseren van teksten en ook de riffpartijen van zijn hand zijn vaak om duimen en vingers bij af te likken. Denk aan parels als Hangin Crepe, Jerkwater Redemption, Runaway Charly of van nog een plaat eerder een nummer als Satanists Out Of Cosmic Jail. Intussen draait de vinylversie die ik op de kop heb weten te tikken al duchtig wat rondjes.

Eigenaardig aan deze editie is de kleur. Het lijkt wel om een Pokéball te gaan. Er blijkt aan één zijde ook een verwijzing te staan naar Oekraïne middels geel-blauwe kleuren. Ik vermoed dus ook, maar ben niet zeker, bij ontbreken aan teksten en dergelijke, dat een licht politieke boodschap eveneens geïntegreerd zit in het geheel.

Ik doe geen uitspraken over geopolitiek, evenmin laat ik me uit over bovenstaande videoclip aangezien ik vooral mijn oor te luister wil leggen bij de nieuwe muziek die de heer Bayou heeft geschreven. Maar ergens begrijp ik niet waarom de heer Bayou koos voor een videoclip als deze. Het doet de natuurlijk aanvoelende, goed doordachte, hondsbrutale muziek niet echt goed. Maar kom, genoeg gemiept.

De acht nummers staan mooi verdeeld over twee kantjes zoals het hoort maar bij het bekijken van de vinyl is het toch niet gemakkelijk om uit te maken wat nu kantje A of B valt te noemen. Na wat denkwerk vermoed ik de juiste kant te pakken te hebben en horen we een Oekraïense strijdkreet het eerste nummer Yore’s Grandeur openen. Het geheel doet meer dan vroeger wat experimenteel en avantgardistisch aan. Nochtans hoor je echt wel Bayous hand zowel op gitaar als bas. De drumpartijen zijn daarentegen wel wat dunnetjes en komen volgens mij uit een doosje. Dat hoor je vooral in het daaropvolgende Glorior Belli en in het bijzonder in de toms. Nochtans leunt dit, en zeker ook The Foul Fiends, echt wel aan tegen muzikaal werk op The Apostates. Glijdend baswerk trekt vervolgens naast koorzang even je aandacht.

Een nummer als Clandestine Camaraderie herbergt in zich echt wel de oudere Glorior Belli. Luister maar naar eens de wijze waarop de heer Bayou de teksten brengt. Ook The Adversary trekt zijn streng in het iets modernere geheel dat deze nieuwe plaat uitademt. Dit maakt dat kantje B van deze nieuwe vinyl echt ook wel de link legt met eerder werk terwijl kantje A een iet of wat experimentelere Glorior Belli laat horen.

De heer Bayou laat namens nieuw werk van Glorior Belli eindelijk nog eens iets van zich horen. Dit gelijknamige achtste album kent zijn sterke punten en dito nummers maar tot op heden kan het me toch nog niet helemaal bij het nekvel grijpen. Misschien zijn nog wat extra draaibeurtjes nodig. Dat was ook het geval met ‘s mans eerder werk, dus niet getreurd.

Score:

85/100

Label:

Dark Empire Records, 2025

Tracklisting:

  1. Yore’s Grandeur
  2. Glorior Belli
  3. The Foul Fiends
  4. Weltschmerz Wield Power
  5. Clandestine Camaraderie
  6. The Adversary
  7. Cauchemar Rouge
  8. When Battle is Fought and Victory Won

Line-up:

  • Billy Bayou – Zang, alle instrumenten

Links: