Het Noorse Eldamar is toch wel een een begrip te noemen in de wereld van de atmosferische ambient (black) metal. De debuutplaat The Force of the Ancient Land (2016) en het stijlistisch logische vervolg A Dark Forgotten Past (2017) hebben een dusdanig herkenbaar geluid dat de bandnaam daarna in menig review als vergelijking naar voren kwam. En dat is natuurlijk een verdienste op zich. En als je dan zeven jaar niks meer van je laat horen op het gebied van nieuwe muziek dan verwerf je ook nog langzaam een voorzichtige cultstatus. Na zeven jaar radiostilte (en jawel, een liveshow op Barther Metal Open Air in Duitsland twee jaar terug, daar gaat je cultstatus…) is daar dan dus eindelijk het derde album. En aan de titel te zien, gaat dit zeker niet de laatste zijn.
De bijna lieflijke sound waar de heer Mathias Hemmingby zijn sfeervolle muziek mee brengt, valt zeker niet in de smaak bij iedereen, laat staan bij de gemiddelde blackmetalfan. Je kunt het dan ook eigenlijk geen black metal noemen. De enige randjes black die aan de muziek zitten zijn de af en toe opdoemende tremolo-gitaarpassages en de flarden kille (tekstloze?) schreeuwvocalen die over de muziek gelegd zijn. De basis is vaak een repeterend (toetsen)thema, waarbij de drums en gitaren vervolgens kracht en dynamiek bijzetten en waarbij de vocalen zorgen voor het duistere, emotionele randje. De kracht van de muziek heeft ‘m vooral altijd gezeten in het repeterende karakter en de mystieke (soms Burzum-achtige), dromerige keys waarmee je je kunt laten meevoeren naar uitgestrekte Scandinavische landschappen, of in het geval van Eldamar naar mysterieuze Tolkien-esque werelden. De link met Summoning is dan ook wel snel gelegd zou je zeggen, maar de muziek van de Oostenrijkers is een stuk meer gelaagd van aard en is ook een flink part duisterder dan Eldamar.
Waar de eerste twee albums qua songs, sfeer en opbouw erg op elkaar leken, laat dit eerste Astral Journeys-deel toch wel een iets ander geluid horen. Ja, Hemmingby bouwt nog steeds voort op terugkerende thema’s en het is zeker nog erg herkenbaar, maar hij heeft ervoor gekozen meer dynamiek aan te brengen in de composities. Er wordt geëxperimenteerd met verschillende synthklanken, de gitaarpartijen hebben niet meer uitsluitend een ondersteunende functie en ook ritmisch kent de muziek meer afwisseling dan voorheen. En je kunt uit de titel al herleiden dat deze plaat wat meer de kosmische, bovenzinnelijke kant op gaat, waardoor het geluid van een band als Mesarthim ook ineens niet ver weg meer is. Wat dat betreft een behoorlijke shift qua stijl. Wat mij betreft een goede zet, want zo valt Eldamar na al die jaren niet opnieuw in herhaling.
Voeg daarbij nog het prachtige artwork van (wijlen) Mariusz Lewandowski en, hoewel de impact van het eigenzinnige debuut lang zo groot niet meer is, kunnen we absoluut spreken van een prima geslaagde comebackplaat van deze creatieve Noor. Geen knaller van jewelste, dit eerste deel van Eldamar‘s astrale reis, maar de verbeeldingskracht wordt weer goed op de proef gesteld en laat dat nou precies het doel zijn.
Score:
77/100
Label:
Northern Silence Productions, 2024
Tracklisting:
- Akt I; First Sight of a New Realm…
- Akt I; …With Forces Good and Evil
- Akt II; We Dwell…
- Akt II; …Together…
- Akt II; …With the Ghost of…
- Akt II; …an Eternal Sorrow
Line-up:
- Mathias Hemmingby – Alles
Links: