Sommige producten kun je relatief snel maken en wil je ook zo vlug mogelijk kunnen leveren. Bij zaken als brood, fruit en groenten wil je toch dat die tijd tussen produceren en verstrekken zo kort mogelijk is? Die wil je als klant toch zo vers mogelijk hebben? Versgebakken croissants verliezen toch elke aantrekkelijkheid als je die na het bakken vervolgens twee tot drie dagen onaangeroerd laat liggen? Bij weer andere producten duurt het relatief lang voordat de maker van het product content is met de kwaliteit die het product heeft behaald. Denk alleen al eens aan dranken als cognac en whisky, die jaren in vaten liggen te rijpen voordat ze gebotteld kunnen worden. Natuurlijk kun je die ook heel jong drinken, maar iedereen die deze dranken ook maar een beetje kent, zal je kunnen vertellen dat een drie jaar oude whisky anders smaakt dan eentje die twintig jaar op een vat heeft gelegen. Soms hebben dingen simpelweg tijd nodig om tot volle ontwikkeling te komen.
Voorgaande regel lijkt ook van toepassing op de Finse deathmetalband Devenial Verdict. Dit uit Helsinki afkomstige viertal bestaat al sinds 2006 en bracht een tweetal demo’s uit, voordat de EP’s Corpus (2014) en Soulthirst (2016) ten tonele verschenen. De death metal uit de beginjaren klinkt allemaal een stuk rechtlijniger, meer rigide, meer gebruikelijk dan debuutalbum Ash Blind (2022) deed. Op dit album was, in vergelijking met de EP’s, een duidelijke ontwikkeling te horen: de death metal van het kwartet werd meer avantgardistisch, meer dissonant, meer afwijkend, veel bonter ingekleurd. Een ontwikkeling die in de hand werd geholpen doordat de band begin 2022 getekend had bij Transcending Obscurity Records? Wie het weet, mag het zeggen.
Twee jaar na hun goed ontvangen debuutalbum komt Devenial Verdict met de opvolger: Blessing Of Despair. En eigenlijk direct vanaf het eerste nummer I Have Become The Sun, wordt duidelijk dat de band trouw aan het dissonante geluid is gebleven, maar ook een nieuwe stap heeft gezet. Waar Ash Blind vooral heel bruut, gecompliceerd en sfeerrijk was en een sterk dissonant karakter kende, zijn dat weliswaar allemaal kenmerken die voor een groot deel ook voor Blessing Of Despair opgaan, maar compositorisch wordt alles net even anders ingevuld. De nummers zijn met iets meer finesse uitgewerkt, net even wat geraffineerder en genuanceerder ingevuld. Mag je stellen dat verfijning min of meer een synoniem is voor ontwikkeling en vooruitgang? En resulteert dat dan ook in een aangenamer album?
Blessing Of Despair bestaat uit een opeenstapeling aan lijvige riffs, dissonante harmonieën, vervormde, angstaanjagende melodieën, intrigerende drumpatronen, ongebreidelde polyritmiek en technische vaardigheid. De opgezwollen, zware brul van vocalist Riku complementeert het plaatje. Ondanks de mêlee aan technische complexiteit, weet de band het gevoel vast te houden. Nummers als Moon-Starved, Slus, Counting Silence en A Curse Made Flesh bevatten een licht melancholische, melodieuze teint, soms hebben de nummers een blos van doom metal op de wangen. Hiermee vermijdt de band het gevaar om klinisch en onbezield te klinken. Daarnaast varieert het viertal zeer overvloedig in tempo en intensiteit. Zo kent I Have Become The Sun een plotse wending doordat een dwarse melodielijn het nummer halverwege overneemt. Op Moon-Starved zakt halverwege het tempo in, waarna ingetogen soleerwerk opduikt. En het lange, jazzachtige intro van het titelnummer steekt halverwege plots de kop weer op, waarna de band de boel laat ontvlammen om tegen het einde het nummer weer sereen af te bouwen. De daaropvolgende overgang naar het ingetogen instrumentaaltje Shunned Wander is wellicht wat abrupt, maar dat is geen moment storend.
Blessing Of Despair van Devenial Verdict is desondanks nog steeds een meer dan aangenaam album, maar had zoveel onheilspellender, extremer en straffer kunnen klinken als de band voor een directe koers had gekozen. Is dat echter niet waar je naar op zoek bent en geniet je juist van de avontuurlijke, experimentele, licht melancholische invulling die de band aan hun dissonante death metal gegeven heeft, dan zou je Blessing Of Despair zomaar als een pareltje kunnen verwelkomen.
Score:
82/100
Label:
Transcending Obscurity Records , 2024
Tracklisting:
- I Have Become the Sun
- Garden of Eyes
- Moon-Starved
- Blessing of Despair
- Shunned Wander
- The Quietus
- Solus
- Counting Silence
- Cold Lantern
- A Curse Made Fles
Line-up:
- Sebastian Frigren – Gitaar
- Antti Poutanen – Basgitaar
- Riku Saressalo – Vocalen
- Okko Tolvanen – Drums
Links: