Scorpions en Extreme blazen oude albums nieuw leven in en de Ziggo Dome omver

De mannen van de Scorpions mogen dan wel op leeftijd zijn, van achter de geraniums zitten willen ze niks weten. Sterker nog, ze willen de hoogtijdagen nog een keer herbeleven met hun Love at first Sting tour waarin het gelijknamige album na veertig jaar integraal ten gehore wordt gebracht. Ook bij voorprogramma Extreme blijven de wilgen nog onbehangen en is er vorig jaar zelfs nog een nieuw album uitgebracht. Uw verslaggever ging polsen of de oude generatie nog een beetje mee kon komen in de Ziggo Dome.

Met nog een half uur voor aanvang van Extreme meld ik mij in de Ziggo Doos, want een ‘dome‘ is een koepel en zo is dit gebouw niet gevormd, en ik kan tot mijn stomme verbazing aansluiten pal voor de catwalk die het publiek in steekt. Ook de rest van de Arenapoort-kubus is nog verrassend leeg. Kennelijk heeft de fanschare aan oude rockers nog even nodig om hun after dinner dipje uit te komen. Want voor een ruim vijftig jaar oude band is de voorlopige opkomst nog redelijk aan de jonge kant.

Als Extreme begint, wordt mijn aandacht meer naar het podium gezogen, want hier staart een boze apenkop het publiek indringend aan van boven het gordijn dat voor de podiumaankleding van de Scorpions hangt. Die kop staat ook op Extreme’s meest recente album SIX, ook al worden daar maar twee nummer van gespeeld en ligt de nadruk vooral op hun meest succesvolle album Pornograffitti. Na de eerste twee nummers van dat album, It’s A Monster en Decadence Dance, die beide direct aan de arenarock van eind jaren tachtig doen denken, spelen ze een deuntje van hun nieuwe plaat. Maar met #REBEL weet ik niet of ze de overstap naar het nieuwe millennium wel goed hebben gemaakt. Het doet mij namelijk vooral denken aan een funked-up versie van Pantera’s Walk.


De funk is dan ook sterk verweven met het DNA van de band, iets wat we terug horen in Play With Me en natuurlijk Get the Funk Out. Maar tussendoor is er ook nog tijd om de vaardigheden van gitarist Nuno Bettencourt tentoon te stellen. Hoewel de beste man met een kniebrace moet rondlopen tokkelt hij nog zeer verdienstelijk de Flight of the Wounded Bumblebee weg en baart vooral opzien met het akoestische Midnight Express waar zijn gitaar een half slaginstrument wordt.

Maar we zijn natuurlijk vooral benieuwd naar dé grote hit More Than Words. Want zoals bij zoveel bands uit die tijd kwam de grote doorbraak pas met een gevoelige ballade. En dan klinken er toch ineens een heleboel stemmen uit de inmiddels volgelopen Ziggo bak. Al is het effect een beetje raar met de boze apenkop die nog steeds over het publiek hangt. Toch is meezingen gegarandeerd met de akoestische monsterhit. Gelukkig voor het testosterongehalte in de zaal is dit niet waar ze mee afsluiten, maar gaan ze nog even door met hun funkrock. Na een uur galmt de nieuwe stadion-knaller Rise na door de speakers en kunnen we ons opmaken voor de nóg oudere mannen van de Scorpions.

Na twee jaar geleden het album Rock Believer te hebben uitgebracht hebben de Scorpions Nederland toen overgeslagen in hun wereldtournee. Het is inmiddels alweer zes jaar geleden dat de Nederlandse hoofdstad werd aangedaan door de Duitse band. Hoog tijd dus om weer eens iets  van zich te laten horen.

Buiten het zicht horen we de stem van Klaus Meine loepzuiver door de zaal galmen, het zou iedereen vergeven zijn die dacht dat het een van een backing track kwam, maar de man loopt al zingend het podium op en bewijst direct dat hij nog fantastisch bij stem is. Hij beweegt niet zo snel meer, en de intonatie is duidelijk minder maar met vocalen in het bereik dat hij aan kan is het nog dik in orde.

Vanuit het eerste nummer Coming Home vallen ze direct in Gas in the Tank van het laatste album. En wie dacht dat de Scorpions niet zwaar genoeg zijn voor deze website heeft de ontwikkelingen die deze formatie de afgelopen jaren heeft doorgemaakt niet meegekregen. Sinds 2016 speelt oud Motörhead-drummer Mickey Dee namelijk mee in de ritmesectie en die heeft stevig zijn stempel gedrukt op het geheel. Het is allemaal nét wat sneller en nét wat harder. Helaas is Gas in the Tank ook het enige nummer van vanavond waar Mickey aan heeft bijgedragen. Maar zijn speelstijl verheft ook de oude jaren tachtig nummers tot nieuwe hoogtes en hij mag een van zijn kenmerkende vijf-minuten durende drumsolo’s spelen waarin hij zelfs nog even de tijd neemt om een knipoog naar Motörhead te geven.

Na de altijd aanwezige nummers Coast to Coast en The Zoo wordt het centrale album weer hervat. De vijfenzeventig jarige bandleider Rudolf Schenker kan het ook nog goed bijbenen op de gitaar. Hij holt meermaals de eerder genoemde catwalk op, eerst uitgedost in knalgeel jack en later met zijn signature ‘Ferrari’ gitaar met uitlaat. Fenomenaal om te zien hoe je na vijftig jaar nog steeds op zo’n hoog niveau kan spelen. Er zullen maar weinig bands zijn die dat voor elkaar krijgen. Al is het Matthias Jabs die de gitaarsolo voor zijn rekening mag nemen tijdens Delicate Dance.

Daarna wordt het album Crazy World nog centraal gezet met de nummers Send Me an Angel en Tease Me Please. Maar natuurlijk ook met het nummer dat deze band onsterfelijk heeft gemaakt, Winds of Change. Compleet met visueel hoe de Berlijnse muur afbrokkelt terwijl er duiven door de scheuren in het ijzeren gordijn vliegen. Het ligt er ontzettend dik bovenop, maar als je nummer zo onlosmakelijk met die gebeurtenis verbonden is kun je eigenlijk ook niet anders.

Blackout is het laatste nummer dat niet van Love At First Sting komt en er wordt afgesloten met Big City Nights. Tot de toegift natuurlijk, want we kunnen deze avond niet afsluiten zonder nog één keer weg te zwijmelen met Still Loving You en het onderste uit de kan te halen voor Rock You Like A Hurricane. En daarmee hebben we alles van hun integrale album gehoord, behalve As Soon As The Good Times Roll. Maar daar ben ik niet echt narrig om.

Wat een avond en wat een show. Dat was de rit naar de Ziggo mediabox XL wel weer waard. Het is natuurlijk maar de vraag wanneer ze weer eens in de buurt optreden na dit festivalseizoen, dus ik ben blij dat ik er dit keer bij was.

Datum en locatie

11 juni 2024, Ziggo Dome, Amsterdam

Link: