Freedom Call – Silver Romance

Geschreven door op 24-05-2024 om 23:55.

Freedom Call vond het tijd voor nieuw werk. Voor wie de band niet kent, pak uw tandenborstel erbij want het glazuur gaat door deze zoetigheid zeker aangetast worden. Silver Romance heet deze plaat en dat klinkt natuurlijk net zo fout als de muziek zal zijn. Is dit een verwijzing naar het bekende geurtje van Ralph Lauren? Het zou me niks verbazen! Het artwork laat weinig aan de verbeelding over. Het is weer een of ander figuur dat in de verte staart in een vallei van draken, regenbogen en kristallen. Alles is uiteraard weer retestrak en glad geproduceerd, zoals je verwacht bij deze power metal.

Natuurlijk moet je bij Freedom Call niet teveel nieuwigheid verwachten. Als ik de discografie van de band erop na sla zit er wel verschil in kwaliteit tussen de albums. Wat mij betreft zijn de beste albums de albums die de meest catchy nummers hebben. Denk Master of Light, Eternity en zelfs The Circle of Life. Op Silver Romance zit er eigenlijk vrij weinig nieuws in het vat. Symphony of Avalon ontpopt zich tot een over-the-top operette met instant vuistpomprefrein. Bij de openingstrack snap ik het idee, maar is het refrein net te flauw (en herkenbaar) om te bijten. Met Supernova gooit de band zijn hengel opnieuw uit. Ditmaal werkt het beter. Een soort foute Russische popbeat opent de track (denk  T.A.T.U.). Het heeft serieus nog een tekstuele verwijzing naar Rihanna, dat kan ik minder waarderen. Wel leuk dat de band nog net een dramatisch pre-refrein in een andere maatsoort gooit om daarna het langverwachte refrein erin te laten knallen. Ja, dit is hoe ik Freedom Call het liefste smaak. De innerlijke eenhoorn is wakker!

Infinity en Out of Space gaan verder op wat al te bekende paden. Distant Horizon mist net het laatste treetje. Het lijkt alsof de ontknoping uitblijft. Freedom Call kan het wel, zoals op Flying High, maar hier blijft het een beetje hangen. De band verzaakt om nog extra spanning te maken. Ook Quest of Love is tekenend voor Silver Romance. Een track die veelbelovend begint, maar die eigenlijk nergens uitkomt. Zo rent dit album zichzelf voorbij. High Above begint ook met een tune waarvan je denkt: Ja, nu gaat de wollen paarse onderbroek aan en ga ik eens lekker gore non-binaire dansjes doen. Maar helaas, het is alsof je 111 – The Number of Angels hoort, maar dan minder catchy. Metal Generation is nog een prima afsluiter, die ook daadwerkelijk een afscheidscadans heeft. Denk de aanstekers er zelf bij, en je kan niet mis gaan.

Ja, daar sta je dan. In je vale pluizige onderbroekje met een halve stijve. Ik was er zo klaar voor, maar Freedom Call heeft niet helemaal geleverd wat ik hoopte. Silver Romance heeft goede momenten, maar heeft het toch net niet. Ok, een track als Symphony of Avalon en Supernova is zeker een hoogtepunt te noemen, maar Silver Romance is toch een soort Dimensions. Een plaat die niet tot de top uit het werk van de band behoort. Het is typisch Freedom Call, maar het mist over de gehele linie voldoende glijmiddel om eens echt hard naar binnen te schuiven. Het album begint goed, maar het wordt toch snel een verzameling vullertjes daarna. Luistertips: de eerste drie tracks.

Score:

70/100

Label:

Steamhammer / SPV, 2024

Tracklisting:

  1. Silver Romance
  2. Symphony of Avalon
  3. Supernova
  4. Infinity
  5. Out of Space
  6. Distant Horizon
  7. In Quest of Love
  8. Blue Giant
  9. Meteorite
  10. Big Bang Universe
  11. New Haven
  12. High Above
  13. Metal Generation

Line-up:

  • Chris Bay – Vocalen, gitaar, keyboards
  • Lars Rettkowitz – Gitaar
  • Ramy Ali – Drums
  • Francesco Ferraro – Basgitaar

Links: