Hemotoxin is een progressieve deathmetalband uit Pittsburgh (Verenigde Staten), die in 2010 het levenslicht zag en inmiddels aan album nummer vier toe is. De voorgaande albums Between Forever… and the End (2013), Biological Enslavement (2016) en Restructure the Molded Mind (2020) hebben de burelen van Zware Metalen nooit bereikt, maar dat is met dit nieuwe When Time Becomes Loss anders.
De band speelt progressieve death metal, waarin echter ook een fors, rauw randje thrash metal in verweven is en waarin ruimte voor techniek in ingeruimd. Jaren negentig, zei je? Het zal je niet verrassen dat namen zoals Atheist en Death vrijwel direct bij het beluisteren van When Time Becomes Loss naar boven komen. Maar laten we recentere outfits als Revocation en Vektor ook niet vergeten. Het nadeel van het noemen van deze namen zou kunnen zijn dat je eigenlijk op voorhand weet wat te verwachten. Laat dat maar meteen duidelijk zijn: op het bewandelen van vernieuwende muzikale paden hoef je hier niet te rekenen. Maar of dat erg is? Soms is het heerlijk als je weet wat je te wachten staat, toch? Ik bedoel: als het op patat (nee, het is geen friet!) met mayonaise aankomt, weet je wat je voorgeschoteld krijgt, maar dat maakt nog niet dat je daar geen enorme trek in kunt hebben.
Nummers als Malediction, Abstract Commands en Reborn In Tragedy gaan gepaard met een hoog tempo, verbeten vocalen en vastberaden agressie. Snelle riffs, veelvuldige tempowisselingen, tegendraadse ritmes en verspringende maatsoorten voeren de boventoon. Opjuttende tempo’s en onvermurwbaar venijn bepalen het geluid. Het vijftal creëert daarbij vooral veel ruimte voor de riffs (Call From The Abyss, Conscious Descent), die dan ook zonder pardon de absolute hoofdrol opeisen. Ondanks het feit dat het viertal de nodige muzikale bekwaamheid bezit, verzandt de band geen moment in overdreven Spielerei op de snaren. Het soleerwerk, de scherpe riffs; ze staan allemaal in dienst van de nummers en geven het album erg veel kleur. Helemaal zelfstandig heeft de band het album niet ingevuld. Het vijftal kreeg gezelschap van enkele gastmuzikanten: Donnie Small (Embryonic Devourment, Laceration), Andrew Lee (Azath, Ripped To Shreds) en Tony Barhoum (Condition Critical) leveren een bijdrage met een gitaarsolo.
Het viertal kiest voor een directe benadering en wijdt ook nergens overdreven uit. Met het inpassen van een akoestische gitaar als intro van Conscious Descent en ter beëindiging van titel- en slotnummer When Time Becomes Loss, en daarmee het hele album, wordt er naar een rustig moment gezocht. Die zijn op het album echter heel, heel spaarzaam aangebracht. Helaas weet de band niet geheel te voorkomen dat alles een beetje inwisselbaar klinkt en je gedurende de duur van het album goed moet opletten bij welk nummer je bent aanbeland. Alles lijkt een beetje in elkaar over te gaan, waardoor het album een beetje als één geheel overkomt. Daar kan helaas een sporadisch aangebrachte akoestische gitaar ook niets aan veranderen.
Na zeven nummers en nog geen half uurtje zit het vierde album van Hemotoxin erop. Kort? Ook de compacte invulling kan niet helemaal voorkomen dat mijn aandacht tegen het einde toch wat weggeëbd is. Vooral het gitaarwerk op het album is fraai, maar dit is wat mij betreft niet sterk genoeg om het hele album te dragen. Ondanks dat alles goed wordt uitgevoerd, maakt dit When Time Becomes Loss bij mij geen adrenaline aan en gaat mijn bloed er niet sneller van stromen. Op zich niet verwonderlijk. Laat een hemotoxine nu juist een gifstof zijn die rode bloedcellen vernietigt, de bloedstolling verstoort en weefselschade veroorzaakt. Past het beestje in elk geval prima bij zijn naampje.
Score:
72/100
Label:
Pulverised Records, 2024
Tracklisting:
- Morbid Reflections
- Call From The Abyss
- Malediction
- Abstract Commands
- Conscious Descent
- Reborn In Tragedy
- When Time Becomes Loss
Line-up:
- Juan Carlos Garcia – Gitaren
- Michael Chavez – Gitaren, vocalen
- Nathan Fruth – Basgitaar
- Scott Fuller – Drums
Links: