Jesu – Opiate Sun
Caldo Verde Records, 2009
Justin Broadrick en co. mogen dan wel “eenmalig” Godflesh opnieuw samengebracht hebben, met Jesu gaan ze ook door. Naast de langspeler Infinity hebben ze vorig jaar nog een EP gemaakt. Opiate Sun, een vierdelig schijfje.
In gekende stijl brengt Jesu opnieuw zijn postrock. De industriële kilte die de albums in het begin van hun oeuvre inkleurde is meer en meer aan het verdwijnen, in de plaats een meer vleesgeworden menselijke dromerigheid. De muur staat er opnieuw, de viriel hangende dreun. Alleen zijn op deze EP de nummers nog radiovriendelijker geworden, voor de alternatieve muziekzenders dan toch. De zang is zuiver en emotioneel, pakkend bijna. Denk niet dat het happy stuff is, zeker niet. De neerwaartse tonen maken van dit zwevende album een bitterzoete creatie. Een gevoel van nostalgie, van spijt en schuldbesef, in combinatie met het afsluiten van een hoofdstuk. Alleen het laatste nummer Morning Light ontluikt opnieuw de Silver-dimensie met een zalige ambient-gitaarsolo.
Jesu heeft geen begrenzing. Je kan ze pinpointen, in abstracte stijlfiguren. Het draait rond postrock, muzikaal. Daarnaast is het telkens een avontuur doorheen emotie en klanken. Ik beleef bij dit album ongeveer hetzelfde als bij het titelloze Sigur Rós-album. Jesu treedt uit zichzelf, doorheen natuurfenomenen, naar einfühlung.
Tracklisting:
- Losing Streak
- Opiate Sun
- Deflated
- Morning Light
Line-up:
- Justin K. Broadrick – Guitar, Vocals, Bass, Programming
- Diarmuid Dalton – Bass
- Ted Parsons – Drums
Links: