Locrian – End Terrain

Geschreven door op 26-04-2024 om 23:56.

Locrian is anders en daarmee is End Terrain ook anders dan de metal die de liefhebber van doorsnee materiaal verwacht. Het is een band die nog niet eens progressief is in de absolute zin van het woord, eerder experimenteel met progressieve elementen om het geheel qua sfeer vooral te versterken. Op dit nieuwe album horen we dan ook een mix aan stijlen voorbij komen, ik noteer vanuit de promotekst: experimentele, post-rock en post-metal en daar kan ik mij wel grotendeels in vinden. De vraag is hierbij, voegt het iets toe? Zo na het schijnt is dit het tweede album. Het debuut New Catastrophism is op Zware Metalen onbesproken gebleven.

 
Soms klinkt de muziek op dit End Terrain zacht, maar in de meeste gevallen toch wel net iets harder. En dan heb ik het niet over het volume, want dat mag u uiteraard zelf regelen. Umwelt is een dergelijke rustige escapade, die de wat harde nummers even onderbreekt. Het stemgeluid is veelal wat op de achtergrond in de mix gepositioneerd. De sferische elementen, gitaren en drums wat prominenter op de voorgrond. Deze band volgt een bepaald stramien op, zacht en sferisch de nummers starten waarna de beuk er even ingaat. Zo is de schreeuw tijdens The World Is Gone, There Is No World best wel voorzien van de nodige emotie, alsof de wereld daadwerkelijk vergaat. Elektronisch geaarde passages en zelfs wat shoegaze worden uw deel. Met gesloten ogen is het geheel nog beter genietbaar. Het is meer dan evident dat er voor dit soort muziek dan ook wel wat rekbaarheid nodig is, omdat de genre-invloeden behoorlijk divers van aard zijn.

Persoonlijk prefereer ik het ritmische Excarnate Light boven de sferische zachte nummers. Apart ook hoe die drums nu helemaal naar de achtergrond zijn gemixt, alsof dat de drummer nog ergens in de garage zat, terwijl de rest van de band al in het repetitiehok bezig was. Later komt hij evengoed nog wel – zonder al teveel haast – de band versterken. De mooie etherische gezangen voegen daarnaast sfeer toe aan dit nummer. Locrian is een band die u met dit tweede album gewild of ongewild mee op sleeptouw neemt. Daarmee bedoel ik dat dit soort experimentele metal niet voor iedereen zal zijn. Dikwijls zoeken de Amerikanen uithoeken van de (sub)genres op die maar net in de smaak moeten vallen. Wat voor het trio pleit is het feit dat zij in staat zijn om er één geheel van te smeden en dat waardeer ik zeker. Tot slot merk ik nog op dat het afsluitende nummer After Extinction qua ideeën en structuren ten opzichte van de andere nummers er met kop en schouders bovenuit steekt.

Score:

75/100

Label:

Profound Lore Records, 2024

Tracklisting:

  1. Chronoscapes
  2. Utopias
  3. Umwelt
  4. The World Is Gone, There Is No World
  5.  Excarnate Light
  6. Black Prisms Of Our Dead Age
  7. Innenwelt
  8. In The Throes Of Petrifaction
  9. After Extinction

Line-up:

  • André Foisy
  • Terence Hannum
  • Steven Hess

Links: