Cariosus – Will, Until Beauty

Geschreven door op 02-02-2024 om 19:43.

Cariosus is een relatief jonge band uit Chicago, die met Will, Until Beauty zijn eerste langspeler op de wereld loslaat. Of ja, relatief jong. De band bestaat als sinds 2014 en heeft er dus enige tijd over gedaan om de muziek vast te leggen. Of ja, band: volgens de overlevering bestaat de formatie uit enkel een zanger/basgitarist en een gitarist. Volgens diezelfde informatiebron wordt de muziek aangeprezen als melodische death metal. Een snelle luisterbeurt maakt vrijwel direct duidelijk dat deze categorisering niet helemaal juist is. De muziek is in grote lijnen meer een mengelmoes van deathcore en thrashy death metal, met invloeden uit melodische hoek en het technische spectrum. Laten we daar wat verder induiken.

De muziek van Cariosus is zoals gezegd niet onder één noemer te vangen. Ook tussen individuele nummers wil de focus nog best wisselen tussen diverse genres. De hoofdsmaak is wel te vinden in de richting van deathcore. Het tempo is vooral lekker hoog, waarbij de nadruk ligt op groovende ritmes en beukende breaks. Pak er voor het gemak eens het pakkende Apollo’s Lament bij, of de vuige start van How The Flesh Knows. Ook het stemgebruik van vocalist Pfister bevindt zich meer in de core-regionen. De hoge screams en diepere uithalen passen hierbij prima in het straatje van de gemiddelde deathcoreband. De gitaren hebben af en toe de neiging om wat technische randjes op te zoeken, zoals in het bijtende Heaven’s Portent maar schieten hier nergens in door. All Too Human toont de meest progressieve kant van Cariosus en zou haast als progressieve death metal bestempeld kunnen worden. Een zeer geslaagd experiment, daar zou de band wat meer van mogen toepassen.

Het grote minpunt van dit Will, Until Beauty zit precies in de eerste zin van de vorige alinea. Cariosus pakt namelijk diverse elementen uit meerdere hoeken van het metalen spectrum, maar deze worden allemaal net niet overtuigend uitgevoerd. Daar speelt ook nog bij mee dat de band in het verleden wel een drummer op de loonlijst had staan, maar nu is deze vacature niet ingevuld. Het kan zijn dat er een sessiedrummer aanwezig is geweest, maar het vermoeden bekruipt me dat er gebruik is gemaakt van een digitale trommelaar. Daar kan ik volledig naast zitten, maar de wijze waarop de drums in de mix liggen en vrij vlak zijn uitgevoerd, geeft stof tot nadenken.

Al met al brengt Cariosus een album uit dat over de gehele linie niet volledig weet te overtuigen, al is hoorbaar dat de twee heren wel degelijk over talent beschikken. Ook lijkt er voldoende potentieel te schuilen in Cariosus, getuige ook het feit dat de band al met grote namen als Psycroptic en Allegaeon het podium heeft gedeeld. Dat maakt het interessant om deze band in de toekomst te blijven volgen.

Score:

65/100

Label:

Eigen Beheer, 2024

Tracklisting:

  1. The Narrow Path
  2. Saturn Returns
  3. Apollo’s Lament
  4. How The Flesh Knows
  5. What Must Be Done
  6. All Too Human
  7. Sword Of Damocles
  8. Heaven’s Portent

Line-up:

  • Alex Pfister – Zang, basgitaar
  • Kevin Kryszak – Gitaar

Links: