Nahemah – A New Constellation
Lifeforce Records, 2009
Een mistroostig, somber, melancholisch sfeertje die je ‘s avonds laat op het kerkhof plaatst, bij het graf van een dierbaar persoon, terugdenkend aan alle goede tijden die je hebt meegemaakt, je woede eruit schreeuwend omdat je wenste dat die dierbare nu naast jou in die hevige regenbui stond. Cleane zang afgewisseld met brullende grunts, melodieuze riffs met hard gebeuk en progressieve elementen. Yup, dit is Opeth.
Neen, dit is Nahemah! Maar je zat er niet ver naast: de muziek van deze Spanjaarden doen enorm hard denken aan die van de grote Zweden. Zowat alle elementen die je terughoort op Blackwater Park vind je hier ook terug. Toch kun je dit A New Constellation, inmiddels het tweede album van deze heren, niet afschilderen als een kloon. Neen, daar is de muziek te goed voor en het bevat een heel eigen twist. Er zijn namelijk wat elektronische elementen te horen tussen het melancholische gebeuk en het melodieuze gebulder. De muziek is ook gemakkelijker te behapstukken dan dat van Åkerfeldt en gevolg.
Ja hoor, dit viertal heeft voor de tweede maal op rij een enorme indruk op mij achtergelaten. De mannen weten hoe ze muziek moeten maken en hoe ze de luisteraar moeten meeslepen in de sfeer die ze creëren op een schijfje vol goede songs. Fans van (daar ga ik weer) Opeth en progressief getinte melodieuze death metal mogen deze alvast noteren in hun toplijstje.
Tracklist:
- Much Us
- Absynthe
- Follow Me
- Reaching the Stars
- The Perfect Depth of the Mermaids
- Air
- Under the Mourning Rays
- The Trip
- Smoke’s Men
- Outer
Line-up:
- Pablo Egido – zang
- Miguel Palazón – gitaar
- Rob Marco – gitaar
- Paco Porcel – bas
- Quino Jimenez – drums
Links: