Belfast, de Noord-Ierse hoofdstad, is steeds minder bekend van de sektarische strijd tussen protestanten en katholieken in de jaren ’70, ’80 en ’90, maar steeds meer van And So I Watch You From Afar: de Noord-Ierse instrumentale rockband bestaande uit de gitaristen Rory Friers en Niall Kennedy, bassist Ewen Friers en drummer Chris Wee. Zaterdag 20 mei staat het gezelschap in het Utrechtse De Helling.
Vijf albums bracht het gezelschap sonds het debuut in 2009 uit en critici tuimelden over elkaar om complimenten uit te delen. Maar zoals zoveel bands is ASIWYFA vooral live een belevenis. Op Complexity Fest in de Haarlemse Patronaat in 2020 stond de band zelfs twee keer op het podium. Het eerste optreden stond in het teken van het laatste album, Jettison uit 2022, en het werd een bijzondere ervaring:
Een vijftig minuten durende, audio-visuele ervaring die in samenwerking met artiest Sam Wiehl werd gemaakt. Hierbij wordt werkelijk alles uit de kast getrokken. Zo is er het gigantische, semi-transparante videoscherm dat voor de muzikanten hangt, waarop CGI-beelden worden geprojecteerd. Het verhaal daarbij wordt verteld door niemand minder dan Neil Fallon van Clutch en Emma Ruth Rundle. Daar bovenop wordt de band ook nog eens vergezeld door het Arco String Quartet.
De opening wordt gedaan door het strijkkwartet en wordt steeds heftiger en heftiger qua intensiteit. Alsof het de weeën zijn die vooraf gaan aan de geboorte van een nieuw leven. Het volgende stuk is misschien wel het meest herkenbaar voor de doorgewinterde And So I Watch You From Afar-luisteraar: de jeugdige verwondering en euforie die hierin doorschemert doet sterk denken aan de weg die de band insloeg op All Hail Bright Futures. Ondertussen zijn er op het gigantische scherm enkele gekleurde lichamen te zien die door de velden rennen van een aarde-achtige planeet. Dit stuk zou gezien kunnen worden als de bloesemende fase van het leven: de ontwikkeling van je persoonlijkheid, verliefd worden, het leren omgaan met tegenslagen, en het uiteindelijke volwassen worden. Hierbij moet gemeld worden dat er tot op heden nog geen distortion pedaal is aangeraakt, wat het geheel dromerig laat aanvoelen. Tot het stuk na dertig minuten ineens een ommezwaai maakt. De versterkers krijgen ineens flink op hun donder, de drums bulderen de zaal in en het strijkkwartet duwt het stuk nog verder de hoogte in. Ruwheid en pracht worden samengebracht, zoals het leven ook contrasten, ups en downs kent. Uiteindelijk wordt de set op een tranentrekkende manier afgesloten door het strijkkwartet, dat steeds kleiner en kleiner speelt, als een dovende kaars of een leven dat ten einde komt.
Voor de echte die-hard fans en gitarofielen serveert And So I Watch You From Afar een heerlijk nagerecht na afloop van de Jettison-set. Dat doen ze door een ‘career spanning set’ neer te zetten die in een uurtje de muzikale hoogtepunten uit de carrière van de band aandoet en het uur moeiteloos vult met rake knallers. Het publiek geniet en zingt bij momenten vol passie mee. And So I Watch You From Afar is pure muzikale spielerei. Voor de band zelf, maar vooral voor de fans in de zaal.
Link: