De vaderlandse scene promoten is voor Zware Metalen een doel op zich. Bands van eigen bodem weten ons inmiddels steeds vaker te vinden. Zo ook dit relatief jonge Ghazghkull, dat in essentie helemaal niet zo jong meer is. De bandleden hebben namelijk een gezamenlijk verleden in de melodische doomdeathmetalband Eria d’Or. In die tijd werd ook al de band opgericht waar het nu om gaat. Tussentijds, door allerlei omstandigheden verloren de bandleden elkaar uit het oog en is de band ook even gestopt. Toch is er aan het voortbestaan van de band geen einde gekomen en zo bestaat het dat hij in 2022 weer aan de slag is gegaan. Het verlangen om metal te maken blijft nog steeds groot, aldus drummer Rutger van Krieken. Geen romantische dramatische toestanden zoals tijden de Eria d’Or periode het geval was, maar stevige riffs, blastbeats, screams, grunts en zelfs een eenhoorn. Het zal mij benieuwen of we alles kunnen herkennen op deze eerste EP Too Many Bones die in eigen beheer is uitgebracht.
Als eerste valt op dat de EP niet al te kort is. Zo krijgen we toch een dikke drieëntwintig minuten aan death metal voor de kiezen. Er zijn vele kortere EP’s die ik onlangs heb besproken. Vocalist Werner Kruf maakt gebruik van diverse grunt- en screamvocalen. De grunt is lekker laag geplaatst en de scream is tegen het verstaanbare aan. Door deze twee vocalen met elkaar af te wisselen ontstaat er in ieder geval voldoende variatie. Die stevige riffs horen we ook in alle nummers terug. Het zijn van die typische swingende riffs met ondersteunend basgetokkel om wat zwaarte te creëren. Gitarist Lennart van Meegen en bassist en tevens X-Tinxion gitarist Frans Swaters doen dat hier uitstekend. Een onmiskenbaar Nederlands metalgeluid is wat we te horen krijgen. Als ik van te voren de afkomst niet had geweten, dan had ik dat er evengoed zonder enige twijfel uitgehaald. Natuurlijk mag dit als compliment opgevat worden, want we mogen best trots zijn op ons eigen typische deathmetalgeluid. En ondanks het feit dat de heren zelf aangeven niet in een romantisch drama te voorzien, kunnen we tijdens het titelnummer richting het einde wel een tragische en voortslepende gitaarmelodie ontwaren. Kennelijk heeft de band hier nog niet helemaal afstand van gedaan. Gelukkig maar, want na het brutere geweld is het altijd wel fijn als er even wordt teruggeschakeld. Zo horen we ook tijdens het tweede nummer Entrecote de Licorne, wanneer de gitaar een verontrustende melodie laat horen om er daarna even direct vol op te klappen. In eerste instantie wordt de grunt er gewoon in staccato overheen gebulderd om vervolgens tijdens het tragere middengedeelte wat ruimte open te laten voor een langer aanhoudende grunt en enkele woedende schreeuwerupties. Daarna keren we al vrij snel terug naar het beginthema. Het voelt alsof iemand het eerst wat kalm aandoet, om plotsklaps volledig uit zijn plaat te gaan en daarna weer redelijk koeltjes verder het gesprek vervolgt. Dat noemen we ook wel eens “een beetje vreemd, maar wel lekker”.
Ghazghkull heeft met EP Too Many Bones zijn visitekaartje afgegeven. De band doet dat vooral door stijlvolle death metal te spelen, die onmiskenbaar het Nederlandse stempel draagt. En tevens een stempel van goedkeuring. Noemenswaardig is daarnaast het feit dat de geluidskwaliteit van een prima niveau is. Zeker als we ons bedenken dat dit allemaal in eigen beheer is gefabriceerd. De eerlijkheid gebied te zeggen, dat deze Nederlanders geen baanbrekende noviteiten laten horen, maar potverdomme wat is een bak van deze death metal toch ruig om aan te horen. En wat gaan die minuten dan razendsnel voorbij. Maar we zitten nu nog met één prangende vraag, waar is die eenhoorn nou gebleven?
Label:
Eigen beheer, 2023
Tracklisting:
- Too Many Bones
- Entrecote de Licorne
- Waaagh!
- The Purple Ork
- Gluttony
Line-up:
- Rutger van Krieken – drums
- Werner Kruf – vocalen
- Lennart van Meegen – Gitaren
- Frans Swaters – Bas (sessie)
Link: