Koning en Keijzer zijn terug! Ik schreef het al eerder. De Nederlandse trots van de melodische black metal komt met III. Het vervolg op het schitterende I en het uitmuntende II. De heren slagen er telkenmale in de sfeer en de tijden te doen herleven waarin we gewoon waren te luisteren naar het oudere werk van Dimmu Borgir of Old Man’s Child. Zeker met deze laatste band zijn er toch wat raakvlakken. Verwijzingen naar platen als Born Of The Flickering of The Pagan Prosperity zijn duidelijk. Vandaar misschien ook de keuze, verwijzend naar de eerste band dan, voor een cover als bonustrack: Mourning Palace.
Walg leverde nog een combinatie van Engelse en Nederlandse teksten af op de debuutplaat maar kiest al een poosje resoluut, en dit vanaf II, voor de Nederlandse taal. En terecht. Dit voegt nog wat extra lagen aan de toch al bijtende muziek toe. Het werd duidelijk met de release van heel wat singles zoals bijvoorbeeld Daar Waar We Komen Om Te Sterven, dat de heren gewoon op de ingeslagen weg ook muzikaal verder blijven gaan. En het mag dan nu al duidelijk wezen dat ook deze plaat hoog zal eindigen in de jaarlijsten van 2023. Zo lijkt ook dit een jaarlijkse traditie te worden.
Geef de mensheid daarom ook maar gewoon een plek om te sterven. De heren van Walg leiden de mensheid wel naar die juiste plek. Dat doen ze met strak geproduceerde melodisch black metal met een atmosferische rand. De sterke punten van deze tweemansformatie zijn niet alleen het brengen van wonderbaarlijk krachtig, dynamisch en melodisch riffwerk of een ultrastrak drumgebeuren. Het is ook gewoon de combinatie van fluisterende vocalen, cleane lijnen en messcherpe, puntige screams. Heel wat leed zit verstopt in de ziel. Gelukkig is daar ook enige muzikale omranding voor voorzien. Een tokkelende opener en vervolgens een opzwepend dynamisch gebeuren waar de aandacht vooral wordt getrokken door de interactie gitaar, bas en vocalen. Wandel je graag naar de Geselberg? Ook daar hebben de heren een route voor uitgestippeld. Het lijkt wel of ik een didgeridoo hoor in de eerste maten, ik kan me natuurlijk vergissen. De openingsmaten zijn dreunend en donderend. Erg sterk! Misselijkmakend!
Of is er toch ergens een Paradijs voor de parasieten onder ons? Ik denk het niet. Ook in dit nummer een bijzonder lekker arsenaal aan melodische riffs die worden voorzien van een blastpartij en een smerige keyboardlaag. Als mens zijn we vaak ook erg Harteloos lijken we verloren te lopen in een zelf gecreëerd Labyrinth en heb je wel eens mensen rond je lopen die je stante pede in de Beerput Der Onwetenheid zou willen duwen. Zeker dit laatste nummer en het daaropvolgende Verlies En Verval laten een band horen die geen schrik heeft om het gaspedaal in te duwen of net wat los te laten. Snel of traag het maakt de beide heren niks uit. Het is dat spelen met die verschillende dynamieken die dit album ook naar een hoger niveau tillen.
Bijzonder indrukwekkend nieuw album van de heren van Walg. Dit III overtreft op muzikaal en songtechnisch vlak de twee eerdere al uitmuntende werken. Wat Walg ik toch van de mensheid en dat doe ik al een hele poos, drie werken om precies te zijn! Of misschien al veel langer, dat kan ook. Wie dit niet koopt mag zich toch een potje kapot schamen. Ik walg alvast van zij die dit niet doen.
Score:
94/100
Label:
Eigen Beheer, 2022
Tracklisting:
- Wanneer We Toegeven… (intro)
- Daar Waar We Komen Om Te Sterven
- Zielenleed
- Geselberg
- Paradijs
- Harteloos
- Labyrint
- Beerput Der Onwetendheid
- Verlies En Verval
- …Dat We Monsters Zijn (outro)
- Mourning Palace (bonustrack)
Line-up:
- Robert Koning – Alle instrumenten
- Yorick Keijzer – Zang
Link: