Patriarch – Mankind: the Virus
Eigen beheer, 2008
Mocht er binnen een aantal maanden een referendum uitgeschreven worden met de vraag of Nederland het Belgische Vlaanderen zou moeten annexeren, dan is er alvast één argument om volmondig ‘JA’ te stemmen: Patriarch! Op deze manier zou de Nederlandse muziekstal er op eenvoudige wijze een prima heavy/thrash-metalband bij kunnen krijgen. Wie voor zijn gang naar het stemhokje nog even overtuigd dient te worden van dit argument moet er maar voor zorgen dat hij/zij het nieuwste geesteskind van deze Belgische vijfmansformatie in het bezit gaat krijgen.
Een moeilijke bevalling is het wel geweest voor de heren van Patriarch. Naast het nodige drama op het menselijke vlak (bassist Jan T’Seyen kwam om het leven bij een auto-ongeluk) zat het de band ook niet mee met betrekking tot de ontwikkeling van de muzikale carrière. Het vorige full-length album World Within Worlds stamt namelijk inmiddels alweer uit 1993. In 2005 verscheen de demo-cd Black Harvest maar sinds die tijd zit de band al zonder label. Tijdens het mixen van het laatste album ging er ook nog het nodige mis op het gebied van de techniek waardoor de releasedatum er maar niet van leek te komen. Schandelijk genoeg hebben er behoorlijk wat labels zitten te pitten waardoor ook Mankind: The Virus (volgens betrouwbare bron is dit de juiste spelling en niet zoals elders gezien Mankind = The Virus) nu wederom in eigen beheer heeft moeten uitkomen.
Het nieuwe album bevat tien heerlijke heavy metal nummers met hier en daar een klein prog-randje. Zanger Ortwin Lietaert beschikt over een prettige stem al kan ik me voorstellen dat er mensen zijn die mijn mening hierover niet delen. Typisch zo’n zanger die je niet kan pruimen of waar je van houdt, een tussenweg is er bijna niet. In de eerste paar regels van het openingsnummer The Visitors doet hij mij steeds weer denken aan Steven Tyler. Twee nummers verderop, in een passage van How Far, doet hij mij opeens denken aan de dramatiek van Fish. Over het algemeen genomen zitten zijn stem en zijn zanglijnen echter met name in het straatje van John Bush. Ook weer niet vlak ernaast, maar een paar huizen verder dan het huis van de Anthrax/Armored Saint zanger.
Waar Patriarch vooral in uitblinkt is het opbouwen van een liedje. Luister bijvoorbeeld maar eens naar Broken White, Inside, het afsluitende Legion of het bij vlagen onvervalst brute No-one Wins. Hoogtepunt van de plaat is het nummer Enemy. De nummers van Mankind: The Virus zijn allemaal voorzien van sterke pakkende riffs, doordachte teksten, op de juiste momenten overdonderend dubbele bassdrum-werk en bevatten een plezierig afgemeten dosis aan variatie. Het is te hopen dat er nu eens een behoorlijk label in gaat zien deze mannen heel wat in huis hebben en ze vervolgens ook de kans gaat geven om dat te bewijzen. Vooralsnog is de cd via de website van de band te verkrijgen maar dat mag eigenlijk niet heel veel langer meer duren. Aan het materiaal van Mankind: The Virus zal het niet liggen.
Tracklist:
- The Visitors
- Mankind: The Virus
- How Far
- Drowning in Madness
- No-one wins
- Broken White
- Rise of a Nation
- Enemy
- Inside
- Legion
Line-up:
- Ortwin Lietaert – zang
- Ronny Clé – gitaar
- Kris de Bie – drums
- Tweeva – bas
- Fred Mylemans – gitaar
Links: