De Australische bodem moet toch wel iets in zich herbergen wat de groei mogelijk maakt van erg interessante extreme metalbands. Zo komt er nog de nieuwe van Woods Of Desolation aan, maar kunnen we ook intussen erg tevreden terugkijken op releases van onder andere Be’Lakor of Ne Obliviscaris. Velen zullen denken dat dit Black Lava een nieuwe koala in de boom is, maar niks is minder waar. Kijk je even goed naar wie er in de bomen hangt, dan kom je uit bij niemand minder dan Dan Presland, voormalig drummer van Ne Obliviscaris. De heer Presland vond in Vipassi een andere band waarin hij de vellen masseert gitarist Ben Boyle beschikbaar om in deze nieuwe black/deathmetalformatie Black Lava te stappen. Soul Furnace, de eerst volwaardige plaat komt uit via Season Of Mist. Op zich niet onlogisch, ook de laatste plaat van Ne Obliviscaris, Urn, kwam via dit label uit.
Black Lava trapt Soul Furnace op gang door middel van Origins, een nummer dat hoop en al drie minuten duurt. Nochtans voel je al meteen de loden hitte die de riffs van deze Australische band brengt. Heet als vers gespuwde lava. Naast die gloeiend hete riffs, die nog net de Scandinavische Bosspedaalafstelling missen, bemerk je een krachtig basisfundament bestaande uit een, qua productie, iets te brave drumpartij en dito bas. Nochtans komt daar al wel snel verandering in. Origins is louter een intro, Aurora is het eerste echte volwaardige nummer. Opvallend: de op John Tardy gelijkende screams afkomstig van de stembanden van Rob Watkins. Je moet wel blijven opletten en je moet niet afdwalen of jezelf de vraag stellen of er niet nog andere dieren in de boom hangen, want voor je het weet zit je dan aan nummer vijf van de plaat, Eye Of The Moon. Dit om maar te zeggen dat de riffs toch te weinig blijven hangen en de nummers toch te weinig overtuigend zijn. Het stroomt wel allemaal heet en korzelig uit je boxen maar toch, ik heb het gevoel dat er toch iets ontbreekt. Is het productioneel? Songtechnisch? Ik kan er maar moeilijk de vinger op leggen. Feit is dat pas bij Northern Dawn mijn erg zwarte hart wat sneller begint te kloppen. De reden? De heerlijke schuifpartijtjes die ondersteund worden door de strakke drumpartijen van de heer Presland.
Interessante eerste kennismaking met deze Australiërs van Black Lava. Dit Soul Furnace is hun eerste wapenfeit. Voor mij echter toch bij momenten te braaf en te weinig overtuigend. Vermoedelijk komt dit door de monotonie van de nummers, de te weinig boeiende vocalen. En zo zie je maar, één zwaluw maakt de winter niet of beter gezegd één koala springt niet uit de boom in de zomer. Om maar duidelijk te maken, Dan Presland alleen houdt de boel toch niet drijvende.
De redacteuren van Zware Metalen schrijven ieder jaar op vrijwillige basis duizenden artikelen om de metalscene van Nederland en België te ondersteunen. Hiervoor zijn we afhankelijk van inkomsten die gegenereerd worden door het plaatsen van advertenties. Indien deze niet afkomstig zijn van directe partners (zoals poppodia en festivalorganisatoren), zal de overgebleven ruimte opgevuld worden door automatisch gegenereerde advertenties van Google AdSense. Omdat deze gebruik maken van zogeheten ‘tracking cookies’, hebben we volgens de AVG-wet jouw toestemming nodig om deze advertenties weer te kunnen geven. We begrijpen dat onze lezers hun privacy op het internet waarderen, maar het accepteren van het cookiegebruik houdt Zware Metalen (en dus indirect de metalscene) in leven. We hopen daarom dat je instemt met het gebruik van de cookies. Mocht je er interesse in hebben, kun je onze privacyverklaring lezen.
