Sevendust – Chapter VII: Hope & Sorrow
Asylum Records, 2008
Sevendust brengt na de in Amerika succesvolle platen Next en Alpha, het album Chapter VII: Hope & Sorrow uit. In Amerika zijn deze heren niet weg te denken uit de alternatieve nu-scene, maar in Europa loopt het heel wat minder. Sowieso wordt de nu-metal hier minder gesmaakt, en het jonge volkje heeft de hype al wat laten vallen. Maar dat mag geen excuus zijn. Ieder genre heeft zijn uitblinkers en vroeg of laat zijn die overal meestal bekend.
Sevendust heeft enkele bijzondere elementen die de band maken tot wat het is. Zanger Witherspoon is een harde versie van de combinatie tussen Nickelback-zanger Chad Kroeger en een jonge Live-zanger Ed Kowalczyk. Deze kerel heeft een stem, mensen! Heel af en toe durft men het trouwens ook aan iets dieper te gaan dan de modale tienermeid aankan en klinkt het lekker rauw. Hier en daar zijn er in de minder hard songs enkele gastbijdrages op zang (Chris “runner-up Idol” Daughtry bijvoorbeeld komt ook wat graantjes meepikken), maar dat levert weinig meerwaarde op. Naast zanger Witherspoon heeft men ook een stevige drummer genaamd Morgan Rose. Deze tovert met lijf en ledematen stoere ritmes tevoorschijn zonder grote snelheidsbarrières te doorbreken.Het album is afwisselend, met viriele stevige rock die de basis vormt van het geheel. De drums en die lekkere riffs in de energieke nummers zijn aanstekelijk, net als de singalong refreintjes en shout it out-frasen. Contradiction is hier het perfecte voorbeeld van.
Maar… niet alle nummers zijn even sterk en dat wreekt zich. Na een derde luisterbeurt komt de skip-toets in gebruik. Ook de emotionaliteit (zoals ik dat zo graag benoem) op Chapter VII: Hope & Sorrow is niet zo gevarieerd. Vooral de “Sorrow” en zijn donkere schaduw hangt over het album. Die sorrow uit zich sterk in het gebruik van sferische inloop- en achtergrondgeluiden, iets wat nooit het geval was bij Sevendust en soms ook vloekt met het pittige karakter van de band en de afwisseling op de plaat. Het innige en licht-sentimentele The Past komt dan ook als een welkome afwisseling, net als de hardste meezinger die echt lang blijft hangen: Scapegoat . Er staan zoals gezegd dus wel enkele lekkere nummers op, maar het ontbreken van echte uitschieters is toch wel het grootste mankement van deze plaat.
Sevendust zal alleszins in Europa met dit album geen potten gaan breken, en slecht met mate zieltjes winnen. Amerika, dat is een gans ander verhaal.
Tracklist:
- Inside
- Enough
- Hope
- Scapegoat
- Fear
- The Past
- Prodigal Son
- Lifeless
- Sorrow
- Contradiction
- Walk Away
Line-up:
- Lajon Witherspoon – Vocals
- John Connolly – Guitar, Vocals
- Clint Lowery – Guitar, Vocals
- Vinnie Hornsby – Bass
- Morgan Rose – Drums, Vocals
Links: