Na de heruitgaves van Mann en Sol eerder dit jaar, krijgen we nu echt nieuw werk van Sowulo te horen. Plaat nummer vier heet Wurdiz, protogermaans voor lotsbestemming. Net zoals op de vorige albums maakt multi-instrumentalist en darkfolkkunstenaar Faber Horbach gebruik van een combinatie van authentieke traditionele en moderne instrumentatie om tot een origineel geheel te komen.
Inhoudelijk verlaat Sowulo de aandacht voor het cyclische dat centraal stond bij eerder werk. Zoals de titel al aangeeft, staat de lotsbestemming centraal op Wurdiz. Je kan de realiteit beschouwen als een geweven tapijt; als je je eigen lot hierin herkent en je begrijpt hoe de verschillende draden op elkaar inspelen, dan kan je je lotsbestemming bewust omarmen en worden tot wie je echt bent. Het lot dus niet als het eindpunt waar je hoe dan ook terechtkomt, maar als een reisgezel die je helpt als je je eerzaam en waarachtig op je levenspad beweegt.
Muzikaal zorgt dit voor een meer gefocust geheel met minder onderlinge afwisseling dan de voorgaande albums, ook al blijven de basiselementen dezelfde. Dit bedoel ik niet negatief, en voor de metalfan misschien zelfs integendeel. Het geluid is in de eerste plaats immers zwaarder dan voorheen: voeg gitaar en drum toe en dit wordt zo een loodzwaar doom album. Hier draagt het vaak krachtige slagwerk zeker toe bij, maar ook de harmonieën van snaarinstrumenten en vocalen die meer dan eens aan power chords doen denken. De vraag of dergelijke muziek wel op deze website thuishoort, is in mijn ogen dan ook overbodig. Dit is geen kabbelende achtergrondmuziek of rustige neofolk, maar stevig spul.
Opener Wyrd Webba zet na een onheilspellende intro al snel de toon. Na een tweetal minuten hoor je zelfs het equivalent van een stevige riff opduiken en dat gebeurt wel meer doorheen het album. De combinatie van Fabers krachtige, zuivere stem en zijn keelzang zorgt regelmatig voor een diep, dramatisch effect, wat de muziek een soundtrackkwaliteit geeft. Stearcost Ealra begint zeer traag en zwaar, maar gaat al snel over naar een meer opzwepend tempo. Hier komt de vrouwelijke zang meer naar voor in de stemharmonieën. Na drie minuten valt de muziek even stil, en dan volgt een wondermooi, indrukwekkend samenspel van de keelzang die de zware basis behoudt en de vrouwelijke zang die er zich etherisch en mysterieus overheen drapeert.
Dat zijn de twee gezichten van Wurdiz: soms traag, soms sneller, maar meestal zwaar en bij momenten riffgeorienteerd (Daes Webban is nog zo’n voorbeeld). Maar ook melancholisch, mysterieus en filmisch. Mīn Bān is ontroerend, melancholisch, euforisch en plechtig. Ook Æt Wega Gelætan is een nummer vol gevoel dat een aantal momenten zonder percussie kent, wat voor de broodnodige ademruimte zorgt. Eaxlgestealla begint mysterieus prevelend en trekt zich op gang met een slepende riff. Mooie, sacrale harmonieën van mannen-en vrouwenstemmen volgen. Luister maar eens naar het einde van dit nummer: meer metal kan niet-metalmuziek niet worden. Ceorfan is symfonisch en zwaar, maar kent een gevoelig einde, waarin de vrouwenstemmen een glansrijke rol vervullen.
Wurdiz blijft tot op het einde boeiend, met naar het einde toe een meer traditioneel neo-/dark folk geluid, met een grote rol voor de violen in de muzikale begeleiding. Na vooral vrouwelijke vocalen op Unġewiss en Slæp Nū Sōfte horen we in afsluiter Āwæcnian Fabers eigen aangename gewone zangstem. Zo sluit dit intense dark folk album toch op een rustiger manier af.
Op het eerste gehoor vond ik dit Wurdiz minder toegankelijk dan voorganger Mann, precies door het regelmatig zware kaliber van de muziek dat ik niet (in die mate) verwacht had. De muziek eist echt de aandacht op en aanvankelijk kan dit misschien overdonderen. Maar na enkele luisterbeurten wordt duidelijk dat het helemaal geen ééndimensionale muziek is, integendeel. Sowulo levert opnieuw een knap werk af dat mijns inziens een groot deel van de metalschare zou kunnen bekoren. Afsluitend herhaal ik wat ik in mijn vorige bespreking van Sowulo al vermeldde: live moet dit een geweldige ervaring zijn. Hopelijk kan dat er snel van komen!
Score:
89/100
Label:
By Norse, 2022
Tracklisting:
- Wyrd Webba
- Stearcost Ealra
- Æt Wega Gelætan
- Eaxlgestealla
- Begalan
- Mīn Bān
- Ceorfan
- Sunnanlēoman
- Ðæs Webban Cræft
- Unġewiss
- Slæp Nū Sōfte
- Āwæcnian
Line-up:
- Faber Horbach – Vocalen, keelzang, lier, nyckelharpa, Ierse bouzouki, jouhikko, percussie synthesizer, VST
- Chloe Bakker – Keltische harp
- Micky Huijsmans – Vocalen
- Rikke Linssen – Viool
- Angeles Chaparro – Viola
- Heleen de Jonge – Cello
- Samuel Meric – Kleine percussie, Carnyx
- Tim – Elfring – Kleine percussie
- Fieke van den Hurk – Kleine percussie
Links: