Ancient Existence – Death Fucking metal
Twilight, 2008
Drie keer raden in welk genre deze band actief is wanneer de titel van hun laatste plaat Death Fucking Metal is gedoopt? Een erg stoere titel natuurlijk die ook nog eens lekker weg bekt, maar ook een titel die bepaalde verwachtingen schept. De vraag is dus of die verwachtingen ook door de band kunnen worden ingelost.
Ancient Existence is een Duitse deathmetal band die met Death Fucking Metal reeds hun derde langspeler op de mensheid los laat. Zat er tussen het debuut en hun tweede plaat Hate is the law nog vier jaar, deze keer hadden onze Duitse vrienden schijnbaar zoveel inspiratie dat het nieuwe album binnen een jaar na het vorige album verschijnt! De hoes ziet er wel erg simpel uit, ze zou perfect kunnen dienen als backprint voor eender welk Black Label Society shirt (zonder de toevoeging -death- dan weliswaar) .
Qua muziek situeert Ancient Existence zich in de regionen van de mid tempo death metal met een flinke scheut melodie en groove. Na de plaat een aantal maal gehoord te hebben schiet er continue één naam door mijn hoofd zijnde Six Feet Under, al ligt bij Ancient Existence de nadruk iets meer op het melodieuze aspect. Toch breekt het de groep op dat het totaal geen eigen gezicht heeft en de mosterd duidelijk is gaan halen bij enkele grote namen uit het genre. Buiten bovengenoemde band zijn namelijk ook Bolt Thrower (openingsnummer)en Slayer (Death from inside) duidelijk van invloed geweest op de sound van deze act. Los van het ontberen van een eigen gezicht, vind ik vooral het gebrek aan creativiteit en variatie een ongelofelijke afknapper. Er zit gewoon te weinig diversiteit en afwisseling in de song opbouw van de nummers, een gevoel dat nog eens versterkt wordt door het repetitieve karakter van het riffwerk. Ook de zang is mijns inziens te monotoon doordat bijna continu op dezelfde toonhoogte wordt gegrunt. Jammer, want op zich heeft de zanger een vette strot met diepe, bijna guttural grunts.
Is het dan enkel middelmatigheid wat we te horen krijgen hoor ik jullie denken? Nou nee, de band heeft wel degelijk ook een aantal goede nummers met goede ideeën. De instrumentale track Hymn for the doomed is hier een uitstekend voorbeeld van en kenmerkt zich door mooi melodieus (clean) en vooral fris gitaarwerk inclusief zeer sfeervolle solo. Het is een mooi rustpunt dat tevens de sleur uit het album haalt. Ook tracks als With every human sin en Life fluid addiction zijn solide groovy mid tempo death metal beukers met goede riffs. Tracks als deze krikken het niveau van de plaat omhoog, al overheerst op het einde van de rit het gevoel dat alle nummers op den duur nogal op elkaar beginnen te lijken.
Het antwoord op de vraag uit mijn inleiding is hiermee denk ik wel gegeven, ik word namelijk niet bepaald warm of koud van wat deze band me hier voorschotelt. Het is gewoon allemaal niet overtuigend en origineel genoeg en dan kom je al snel uit bij termen als -13 in een dozijn death metal-. Enkel voer dus voor de echte die hard fans van het genre, ben je dit niet dan zou ik mijn zuur verdiende centen liever spenderen aan iets anders. Luister en oordeel zelf!
Tracklist:
- Cyclone
- With every human sin
- My warpath
- The sun falls asleep forever
- Death from inside
- Hymn for the doomed
- The soul is the prey
- Revenge through fire
- Slowly beaten to death
- Life fluid addiction
- The end
Line-up:
- Steffen Rehbock – vocals
- Johannes Leicht – guitar
- Alexander Degraf – bass
- Dominik Brodowy – drums
Links: