Het is alweer van een flinke tijd terug dat het Zweedse Darkane nieuwe muziek uitbracht. Jammer, want de albums, en in het bijzonder Rusted Angel (1999) en Layers of Lies (2005), sla ik persoonlijk heel hoog aan. Het laatste wapenfeit, The Sinister Supremacy, dateert uit 2013. Destijds leek, met een solide line-up – zeker na de terugkeer van voormalig zanger Lawrence Mackrory in 2011 – en een prima recente release, de toekomst voor het Zweedse Darkane open te liggen. Wat volgde was echter stilte… Jaren van stilte. Is negen jaar later de terugkeer de moeite waard of had de band beter in de vergetelheid ondergedoken kunnen blijven?
De band is, ook na deze lange tijd, niets kwijtgeraakt van het hen zo kenmerkende geluid dat we kennen van al hun eerdere albums. In het samenspel van melodieuze death en thrash metal worden melodie en harmonieën vloeiend gecombineerd met verbetenheid en intensiteit, waardoor veel nummers weliswaar een donker tintje vertonen, maar ze nergens iets aan toegankelijkheid kwijtraken. Opener Inhuman, Conspiracies of the Flesh en A Spiral to Nothing zijn daar fraaie illustraties van. Zo nu en dan verrijkt het vijftal zijn nummers met atmosferische lagen aan toetsen. De refreinen in bijvoorbeeld Conspiracies of the Flesh, The Quintessence of Evil en Mansion of Torture worden gedragen door het keyboard dat er een atmosferische deken overheen drapeert. Laatstgenoemde sluit af met een onverwacht stukje orkestratie. Ja, precies; een soortgelijk segment – maar dan veel korter – als dat de band gebruikte ter intro van bijvoorbeeld een album als The Sinister Supremacy en in iets mindere mate Demonic Art en Layers of Lies. Mansion of Torture is sowieso al een opvallende op het album; het is bijna een synopsis aan invloeden waarop de muziek van Darkane is gebouwd: een heel gemakkelijk in de gehoorkanalen kruipend refrein en volop geharmoniseerde riffs zorgen voor een melodisch, donker en technisch karakter. Bijtend, grommend, harmonieus en op een ander moment schreeuwend vult Mackrory de vocalen in. Dan weer neigt de band wat meer naar de thrash kant (Embrace The Flames), op andere momenten valt het muntje de kant van de death metal op. Soms wat donkerder en met meer groove (Awakening), dan weer wat speelser en met meer melodie (Inhaling Mental Chaos). Het maakt dat het aanbod veelzijdig uitpakt.
Waar de band in het verleden menig album heeft geopend met een instrumentaal, vaak enigszins klassiek ingekleurd, nummer, valt dat op Inhuman Spirits nu ten deel aan het slotnummer. Had deze gerust als opener op het album geplaatst of ingebouwd als een slotakkoord op één van de tracks; op zichzelf staand en zo aan het einde voelt Vålnader nu een beetje als mosterd na de maaltijd.
Score:
84/100
Label:
Massacre Records, 2022
Tracklisting:
- Inhuman Spirits
- Awakening
- Embrace The Flames
- Conspiracies Of The Flesh
- Inhaling Mental Chaos
- Mansion Of Torture
- The Quintessence Of Evil
- A Spiral To Nothing
- The Great Deceiver
- Vålnader
Line-up:
- Lawrence Mackrory – Vocalen
- Christofer Malmström – Gitaar
- Klas Ideberg – Gitaar
- Jörgen Löfberg – Basgitaar
- Peter Wildoer – Drums
Links: