Wat hebben Hath, Whitney Houston, Jon Bon Jovi, Paul Simon, Frank Sinatra en Bruce Springsteen met elkaar gemeen? Ze komen allemaal uit de staat die ook wel bekend staat als The Diner Capital of the World: New Jersey. Nu kan ik je een hele opsomming geven met zinloze feitjes over deze Amerikaanse staat, zoals dat je in deze staat niet zelf mag tanken maar een pompbediende dat altijd voor je zal doen en dat het bekend staat om zijn bosbessen en tomaten of dat The Garden State een andere bijnaam is, maar daar zal ik je niet mee vermoeien. Eentje wil ik je echter niet onthouden: wist je dat de wet van New Jersey vereist dat er op alles een vervaldatum staat. Echt op alles; zelfs op een flesje mineraalwater. Betekent dat dan ook dat het nieuwe album van Hath zo’n datum meekrijgt?
In 2019 bracht het Amerikaanse Hath zijn debuutalbum Of Rot And Ruin uit, waarop het viertal uit New Jersey je onderdompelde in een bijna 55 minuten durende, intense kakofonie aan zwartgeblakerde progressieve death metal. Daar wordt op het nieuwe album All That Was Promised niet van afgeweken. Ook nu word je om je oren geslagen met majestueuze, zware death riffs met een zwart randje, blastbeats, intrigerende solo’s (Kenosis), zo nu en dan een melodieus lijntje en vocalen die het midden houden tussen gebulder en een grom. Het dynamische drumwerk springt in het oog. Ook dit album wordt gedragen door tomeloze energie, technisch uitdaging en intensiteit. Maar All That Was Promised is zoveel meer dan slechts een herhaling van zetten. In vergelijking met het vorige album heeft de band meer variatie in de structuren van de nummers aangebracht. In plaats van enkel een stoeptegel op het gaspedaal te donderen en voortdurend volle bak vooruit te denderen, kiest de band ervoor op momenten rustigere stukken (Decollation, Casting Of The Self en All That Was Promised) en meer variatie (Iosis) in te bouwen. Het levert meer diepgang en een nog donkerder geluid op. Daarnaast komen de vocalen helderder en directer, en daarmee overtuigender, door. Tekstueel gaan de nummers over verandering en alle (gebroken en nagekomen) beloften die in het leven zijn gedaan. Daarmee is de titel van het album in elk geval makkelijk verklaard.
All That Was Promised is een meedogenloze, agressieve exercitie, waarop variatie en creativiteit een uiterst belangrijke rol innemen. Ik ben benieuwd welke houdbaarheidsdatum er door de staat New Jersey op gezet gaat worden. ∞ (oneindig) gaat ongetwijfeld te ver, maar dat dit album een blijvertje is, is wel duidelijk.
De redacteuren van Zware Metalen schrijven ieder jaar op vrijwillige basis duizenden artikelen om de metalscene van Nederland en België te ondersteunen. Hiervoor zijn we afhankelijk van inkomsten die gegenereerd worden door het plaatsen van advertenties. Indien deze niet afkomstig zijn van directe partners (zoals poppodia en festivalorganisatoren), zal de overgebleven ruimte opgevuld worden door automatisch gegenereerde advertenties van Google AdSense. Omdat deze gebruik maken van zogeheten ‘tracking cookies’, hebben we volgens de AVG-wet jouw toestemming nodig om deze advertenties weer te kunnen geven. We begrijpen dat onze lezers hun privacy op het internet waarderen, maar het accepteren van het cookiegebruik houdt Zware Metalen (en dus indirect de metalscene) in leven. We hopen daarom dat je instemt met het gebruik van de cookies. Mocht je er interesse in hebben, kun je onze privacyverklaring lezen.
