Golgothan – Leech

Geschreven door op 13-03-2022 om 21:17.

Brutale death metal uit Lafayette, Louisiana. Aan de Franse achternamen van de bandleden te zien, kunnen de heren hun stamboom tot eind achttiende eeuw terug traceren naar Lafayette. Het spreekt me nu reeds aan en ik heb nog nooit van deze band gehoord. Deze band, dat is Golgothan! Wie eind vorige eeuw de film Dogma van Kevin Smith zag, zal deze naam misschien wel herkennen. Het was in die film namelijk een boosaardige demoon gemaakt van menselijke uitwerpselen. En daar is deze band naar vernoemd! Speciale bandnaam, speciale muziek? Ik beluisterde de bands debuutalbum om dit te weten te komen.

De plaat kent helaas zowel hoogte- als laagtepunten. De intro – Stack – is bijvoorbeeld heel stereotiep. Een kinderdeuntje weerklinkt, als komt het uit een muziekdoosje. Daarop weerklinkt een duivelse stem en het is me heel hard duidelijk wat de band hiermee wil bereiken, maar ik voel het echt niet. De overgang naar het feitelijke eerste nummer van de plaat is daarop vrij bot en direct. Eerlijk is eerlijk, dit Leech is een lekker nummer, maar wel het soort death metal die je reeds op talloze andere albums kon horen. Veel intensiteit, dus als je daarvan houdt is dit echt genieten. 

Ikzelf heb andere nummers op deze plaat hoger zitten. 3 Teeth To Eat You bijvoorbeeld. Golgothan draait een heerlijke groove in dit voor de rest snoeiharde nummer en die combinatie werkt! De drums doen echter vaak denken aan een drilboor. Wat meer ritme had best gemogen. De echte dealbreaker moet dan helaas nog volgen. De laatste minuut van dit nummer bestaat uit vieze, druppende afvoergeluiden en daar ben ik echt niet op voorbereid. Daar zit je dan. Boterhammen te eten terwijl je naar deze plaat zit te luisteren en ineens weerklinken rioolgeluiden. Die boterham met choco is plots een stuk minder lekker, net als het nummer. Zonde.

Parent Organism – dat ik de hele tijd verkeerdelijk als Parent Orgasm had gelezen, er zijn kosten aan mijn zieke geest, ik weet het – redt gelukkig de meubels. Stevige, onaflatende death metal herstelt snel terug mijn eetlust. Nooit gedacht dat ik deze zin zou typen. Gravy Train neemt hierop over en compleet vergeten zijn de WC-geluiden.

Maakt de band speciale muziek? Nee, niet bepaald. Het is vrij standaard death metal die me door de strot wordt geramd. De hoge intensiteit en beukende gitaren en drums bevallen me uitstekend, maar zo af en toe komt Golgothan ontgoochelend uit de hoek. Op Lard Is My Shepherd is bijvoorbeeld een enorm storend computergeluidje te horen. Ik weet niet wiens idee dit was, maar negeer die persoons muzikale ideeën in het vervolg alsjeblieft. Ik ben er zeker van dat ditzelfde bandlid ook kwam aanzetten met die geluidsopnames van zijn verstopte lavabo. Negeren die kerel! Toch overheerst een positief gevoel na het horen van deze schijf. Daar zit de afsluitende track The Overlord voor veel tussen natuurlijk. Eindigen doet de band immers met één van de betere nummers van het album. Het maakt dat ik het me niet beklaagde dat ik deze plaat beluisterde. Golgothan uit Louisiana, een deathmetalband om te volgen.

Score:

80/100

Label:

Lacerated Enemy Records, 2022

Tracklisting:

  1. The Rack
  2. Leech
  3. 3 Teeth To Eat You
  4. Parent Organism
  5. Gravy Train
  6. Bottomless Pit
  7. Lard Is My Shepherd
  8. Winged Death
  9. Christian Mingle Killer
  10. The Overlord

Line-up:

  • Jerrod – Drums
  • John Leblanc -Gitaar
  • Jerik Thibodeaux – Basgitaar, zang
  • Jesse Majors – Gitaar
  • Jai Benoit – Zang

Links: