VEXED – Culling Culture

Heeft VEXED de ingrediënten om het te maken? Dit Engelse viertal komt na twee losstaande singles – waarvan één met CJ McMahon (Thy Art Is Murder) als gastzanger – met Culling Culture als debuutalbum. De band laat zich duidelijk pinnen in het straatje van Jinjer en Spiritbox, maar elleboogt zich gemakkelijk een eigen plek tussen deze -ondertussen- zwaargewichten. De zang van Megan Targett is brutaal en wordt met een ‘swag’ gebracht alsof ze met Rage Against The Machine arena’s platspeelt. Die arena’s zouden trouwens al snel werkelijkheid kunnen worden want de band heeft het echt wel op een rijtje en  zit in de populaire en nog steeds groeiende niche van brutale ‘female-fronted’ progressieve metalcore. Daarbovenop klinken de nummers op hun plaats in arena’s, maar evenzeer in de kelder van Het Patronaat voor een paar honderd man.

De productie is van dusdanig hoog niveau dat ik er niks op kan aanmerken. De band klinkt gigantisch, maar de nummers zijn niet in het rood geduwd in de studio, waarvoor dank. Ook de songs steunen op absolute slijptollen van riffs en de breakdowns zijn maalmolens van een paar ton. De nummers vallen instrumentaal volledig binnen de verwachting, maar zijn zo oerdegelijk gespeeld en geschreven dat ze bij de top van het genre meekunnen. Je hoort laaggestemde gitaren met een sterke ‘noise gate’ eroverheen, riffs die ‘djonk pa paw djent’ doen, grootse barré akkoorden in de refreinen en echo en galm op de korte zachtere stukken. Opener Ignorant laat er bijvoorbeeld géén gras over groeien en begint met een smerige breakdown afgetopt met een vuile ‘blegh’ en een fluim.

De zang is tachtig procent gescreamd en laat zich kenmerken in vrij snelle, maar gearticuleerde, grunts in het middengebied. De ritmische beheersing van de zangeres is opvallend sterk. Hoewel ze echt enorm goed is in alles wat ze laat horen op dit album valt dit aspect het meest op. Daarbovenop klinkt Megan Targett angstaanjagend in de lage uithalen en haar stem heeft absoluut het gewicht om de zware riffs te dragen. ‘One for sorrow, two for misery’ in Misery is een hook van jewelste en doet me denken aan Gallows. Het is gewoon een knakenhard hardcorenummer waar ik de pit op zou kunnen afbreken. De gezongen zang op het album is eerder een accent en een korte afwisseling tussen alle brutale chaos. De enige nummers met een echt gezongen refrein zijn Aurora en Epiphany. Ze zijn een welkome afwisseling. Elders is de zang vooral expressief, zoals op Misery ‘save me from myself, because I’m living in hell’ klinkt ook echt als een wanhopige melancholische uithaal tussen al het geschreeuw. Hetzelfde geldt het refrein van Epiphany. Toch hoor je dat Megan Targett een engelenstem heeft in de laatste noten van Lazarus, die ‘aaahs’ met veel galm zenden een laatste golf van melodische overtuiging over je heen na platgewalst te zijn door riffs en grunts.

Mijn favorieten zijn het melodische Aurora, het loeiharde Lazarus, Misery en Epiphany waarop alles samenkomt. Maar we moeten eerlijk zijn, Culling Culture bevat geen enkele stinker. Elk nummer heeft zijn plaats op het album verdiend en er is geen enkel moment waarop het album in kwaliteit dipt. VEXED levert met het debuut ijzersterk werk af. Persoonlijk mag er iets meer zang in de nummers zitten in een verhouding van zestig procent screams, veertig procent zang, ik houd gewoon van contrast. Daarbovenop is de zang ook gewoon te goed om die enkel af en toe te laten dagzomen. Maar de nummers zijn zoals de titels, kort, direct ter zake en zonder franjes. Dit is een geweldige plaat maar de band heeft tegelijkertijd nog ruimte heeft om te groeien. Een echte moderne klassieker zoals Pisces van Jinjer staat er er nog niet op Culling Culture, maar zou best op album nummer twee kunnen pronken. Hier gaan we nog veel van horen en ik heb er zin in!

Score:

86/100

Label:

Napalm Records, 2021

Tracklisting:

  1. Ignorant
  2. Hideous
  3. Fake
  4. Epiphany
  5. Misery
  6. Narcissist
  7. Weaponize
  8. Purity
  9. Drift
  10. Aurora
  11. Lazarus

Line-up:

  • Megan Targett – Zang
  • Willem Mason-Geraghty – Drums
  • Jay Bacon – Gitaar
  • Al Harper – Bas

Links: