Ghosts of Atlantis – 3.6.4.2

Geschreven door op 05-04-2021 om 18:45.

3.6.4.2 hoedje van, hoedje van, 3.6.4.2 hoedje van papier… o wacht dat rijmt niet. Jammer dat ze die laatste twee cijfers niet hebben omgedraaid. Nou goed, ik probeer in ieder geval nog iets van de albumtitel te maken. De band zelf zegt dat er een goede reden is voor deze onorthodoxe benaming. Deze wil hij echter niet prijsgeven, maar men spoort de luisteraar aan om zelf de betekenis te achterhalen. Degene die het als eerste heeft geraden wint de eeuwige roem door het hier in de commentaarsectie te vermelden!

Wat zich al iets beter laat raden is de muzikale stijl die dit Engelse gezelschap ten gehore brengt. Men is namelijk niet alleen Angelsaksisch, maar komt ook nog eens uit het shire-graafschap Suffolk. Gaat er al een belletje rinkelen? Misschien niet meteen, al zal een enkeling een gat in de lucht gesprongen hebben, omdat niemand minder dan Ed Sheeran hier vandaan komt. Die kunnen weer gaan zitten aangezien ik natuurlijk doel op het feit dat ene Dani Filth hier zijn wieg heeft staan. Niet alleen komt Ghosts of Atlantis uit hetzelfde deel van de wereld, maar daarnaast zijn Ghosts of Atlantis-gitarist Colin Parks en de eerder genoemde metalgrootheid aan elkaar verbonden via het gemeenschappelijke project Devilment. Zoals je kunt verwachten zorgt dit voor symfonische elementen, een vleugje black metal en een tikkeltje gothic. Maar net als bij de verloren stad Atlantis schuilen er genoeg geheimen onder de oppervlakte.

De symfonische kant van de zwarte metalen wordt al snel duidelijk bij opener The Third Pillar. De gitaren doen hier sterk denken aan Dimmu Borgir ten tijde van Puritanical Euphoric Misantrophia met van die lekkere industriële riffs. De heldere vocalen vertonen daarbij ook nog eens grote gelijkenis met die van ICS Vortex. Naast de genoemde invloeden is er echter ook voldoende ruimte voor melodie en experimentele uitstapjes op 3.6.4.2. Dit doet op het ene moment aan Borknagar denken (The Curse of Man) en het volgende moment aan Countless Skies (Gardens of Athena). Tussendoor weet de muziek af en toe ontzettend lekker te grooven, terwijl de agressieve uithalen van Phil Primmer niet zouden misstaan in een gemiddelde metalcoreband.

Dit album met de vreemde titel zou zomaar tot de betere debuutplaten van het jaar kunnen behoren. De diverse muzikale stijlen worden samengesmeed tot een hybride vorm van symfonische blackened death (puristen zullen de term black hier overigens nooit aan durven verbinden) die uiterst lekker in het gehoor ligt.

Score:

82/100

Label:

Black Lion Records, 2021

Tracklisting:

  1. The Third Pillar
  2. Halls of Lemuria
  3. False Prophet
  4. The Curse of Man
  5. When Tridents Fall
  6. Poseidon’s Bow
  7. Gardens of Athena
  8. The Lost Compass

Line-up:

  • Phil Primmer – Zang
  • Colin Parks – Gitaar, zang
  • Dex Jezierski – Gitaar
  • Al Todd – Basgitaar
  • Rob Garner – Drums

Links: