Ik ben al heel wat jaren fan van het Brusselse Emptiness, vooral omdat het oorspronkelijke project zo ondoorgrondelijk was. Bij voorganger Not For Music had ik het gevoel dat ik helemaal meegezogen kon worden door de aparte duisternis van het gezelschap en me na afloop leeg kon voelen. Nomen est omen, zou je kunnen zeggen. De naam van de band is immers steeds een voorbode geweest voor wat je op je bord zou krijgen, al was het duidelijk dat de hardere stempel gaandeweg uit de muziek aan het verdwijnen was.
In het verlengde daarvan moet je de zesde langspeler Vide plaatsen, maar denk gerust alle hevigheid weg uit de muziek. Dit is eigenlijk geen metalplaat meer, maar toch zitten de duistere hersenen van de twee (al dan niet ex-)Enthroned-legionairs niet stil en is dit een plaat geworden die op de psychedelische schaal zeker in lijn met de voorganger ligt. Meteen al een tip bij het luisteren is een koptelefoon en sfeerlicht. Deze plaat vraagt echt je volle aandacht.
Emptiness duikt hier alvast een erg experimentele hoek in, met ambientgolven, erg enigmatische gitaarnoten en tripperige baslijnen die het geheel een aura meegeven van een elektronische geladenheid en zweverige spiritualiteit. Uiteraard heeft de typische zangstijl van bezieler Jeremie Bezier hier wat mee te maken, maar het valt op dat zowel vocaal als instrumentaal aan een intense trip gebouwd wordt die elke luisterbeurt intenser wordt. Soms overkomt me het gevoel dat dit een bad trip is van wat Amesoeurs ooit was (L’erreur), maar net zo goed kan het klinken als een post-rockplaat die je omgekeerd afspeelt. Heerlijk hoe je je zo kan verdiepen in een boel gecontroleerde chaos met een donkere ziel. Voorlopig zijn mijn favorieten Vide, Incomplet, Ce beau visage qui brûle en het genoemde L’erreur, maar volgende maand kan het net zo goed anders zijn.
Het over je heen laten komen is alvast de tip, maar beperk het niet tot één enkele keer. De eerste keer dat ik dit in de wagen draaide, was ik van oordeel dat dit nooit het niveau van de vorige plaat zou halen. Die fase ben ik ondertussen voorbij, en belandt dit werk in de jaarlijst. In elk geval moet je Vide een kans geven als je wil proeven van een donkere erotiek met wat psychotische kantjes. Alsof je bij kaarslicht met Voldemort in bad zit en je wat oude platen omgekeerd afspeelt.
Score:
88/100
Label:
Season of Mist, 2021
Tracklisting:
- Un corps à l’abandon
- Vide, incomplet
- Le mal est chez lui
- Le sévère
- Ce beau visage qui brûle
- Détruis-moi à l’amour
- Plus jamas
- L’erreur
- On n’en finit pas
- L’ailleurs
Line-up:
- Olivier Lomer – Gitaar
- Jeremie – Zang, bas, gitaar
- Jonas Sanders – Drums
Links: