Gehenna – WW
Moonfog, 2005
Over schizofreen gesproken…het Noorse Gehenna heeft al aardig wat verschillende gezichten laten zien sinds hun debuut First Spell uit 1994 (goh, dat is alweer 11 jaar geleden…). De atmosferische black metal was overladen met toetsen en was destijds een behoorlijk originele release. Het jaar daarop kwam de band met het geweldige Second Spell: Seen Through the Veils of Darkness. Dit vind ik persoonlijk nog steeds een van de betere black metal platen ooit gemaakt. De nummers waren stukken harder, rauwer en afwisselender en er werd iets meer de nadruk gelegd op de gitaren zonder dat de sfeer er ook maar een beetje onder te lijden had. Met uitschieters als Shairak Kinnummh, A Witch is Born en Dark Poems Author was dit voor mij een van de hoogtepunten uit het vorige decennium. De navolgende knaller Malice (1996) was nog melodieuzer dan zijn voorganger, maar miste nét dat beetje sfeer om zijn voorganger te kunnen overtreffen. Toch nog steeds een geweldige plaat natuurlijk. Na twee jaar wachten kwam de vierde langspeler uit getiteld Adimiron Black. De toetsen waren opnieuw meer naar de achtergrond verbannen en Gehenna liet zich van een totaal andere kant horen. Ik moest hier destijds dan ook even aan wennen maar na verloop van tijd moest ik opnieuw toegeven dat de band weer een klasseplaat op z’n naam had geschreven.
Het in mijn ogen zwakste album kwam in 2000, toen Murder verscheen. De vroeger nog zo sfeervolle black metal band was in één keer een gemiddelde death/black metal band geworden en liet zijn oude vertouwde sound ditmaal volledig achter zich en kwam met een zwaardere, meer death metal georiënteerd geluid op de proppen. Op zich geen slecht album, maar ik had toch heimwee naar de oude sound van deze band. Ik dacht dan ook dat de band na dit album ten dode op was geschreven, vooral omdat het inmiddels immers alweer vijf jaar geleden was dat dit album het licht zag.
Maar…Gehenna is terug! En hoe! De band lijkt weer volledig ontwaakt uit de vijf jaar durende winterslaap en slaat keihard toe met hun gloednieuwe schijf: WW. In de beste Moonfog traditie knalt de black metal uit de speakers middels een mengsel van zowel de oude als de moderne sound. Dan weer zo primitief en fel als oude Darkthrone, dan weer zo machinaal en krachtig als het latere werk van Satyricon, Disiplin en Thorns. Typisch Moonfog dus, wat ook te danken (of te wijten natuurlijk, het is maar hoe je het bekijkt) is aan de uiterst herkenbare productie. Hard en rauw, doch superhelder en vet. Van slepende stukken à la Darkthrone, latere Satyricon (luister bijvoorbeeld maar eens naar het refrein in Death to Them All), Khold en ook als bijvoorbeeld het Engelse Frost (voor wie het niet kent: check out hun geweldige Talking to God plaat van vorig jaar) tot oerstrakke blastpartijen van de hand van, maar dat zijn we inmiddels wel gewend bij die Noorse bandjes, de heer Kjetil “Frost” Haraldstad.
Heeft Gehenna dan nog wel een eigen smoelwerk? Jazeker wel! De gitaren zijn erg prettig creatief ingespeeld met eigenzinnige akkoorden en heerlijke harmonieën. Een beetje als de laatste mini van Keep of Kalessin, maar dan met net weer even met een andere twist en toch ook nog met een kleine knipoog richting Adimiron Black. Daarnaast zijn ook de vocalen van Dolgar weer erg vertrouwd richting het oudere werk. Hoogtepunt op dit album is wat mij betreft op dit moment het nummer Werewolf dat zowel dreigend als allesvernietigend is. Werkelijk schitterend gedaan! Maar bijt je er niet op stuk, want het zijn alle acht parels van formaat.
De naam Gehenna heeft wat mij betreft altijd tussen Noorse black metal grootmachten als Emperor, Mayhem, Satyricon, Immortal en Darkthrone gestaan, hoewel het nooit diezelfde bekendheid genoten heeft. Met de lancering van dit gloednieuwe brok zwart metaal zijn ze wat mij betreft weer helemaal terug aan het front! Qua originaliteit geen hoogvlieger dit album, maar dit blijft gewoon pure klasse! Nou maar hopen dat we niet weer vijf jaar moeten wachten op een nieuw album van deze meesters van het kwaad.
Tracklist: 
- Grenade Prayer
- Death to Them All
- New Blood
- Flames of the Pit
- Silence the Earth
- Werewolf
- Abattoir
- Pallbearer
Line-up:
- Sanrabb – guitars, vocals
- Dolgar – bass, vocals
- Amok – guitars
- Kine – synths
- Frost – drums