Punk mag politiek zijn. Althans, dat is de mening van het Amerikaanse Anti-Flag. Deze activistische koters zijn al bijna 30 jaar actief in de muziek. Muziek en politiek waren nog nooit zo innig verbonden als bij deze band. Ondanks het feit dat de band nooit persoonlijk werd, heeft men ditmaal gekozen voor een dikke ad hominem. Aan het adres van een van de meest controversiële figuren van de 21ste eeuw: Donald J. Trump. Dat is een populair thema wanneer je in de Verenigde Staten woont. De teksten zijn niet slechts teksten. Een heel essay dat uitleg geeft bij de teksten is bijgevoegd, om de illusie van intellectualisme hoog te houden. Denk ik, want deze haatzang wordt nergens echt inhoudelijk. Niet dat hun tegenstander een kei is in inhoudelijk debatteren overigens. Hoe het ook zij, de mannen zijn boos en dat willen ze laten
horen. Dat is natuurlijk alleen maar goed nieuws, zou je zeggen.
Je moet wel je best doen om door de ‘white neo-fascist supremacist’ retoriek heen te luisteren. De zanglijnen klinken ook wel erg vrolijk voor de boodschap die wordt gebracht. Prima als je ergens commentaar op hebt, maar het is op een nummer als Don’t Let The Bastards Get You Down niet veel meer dan ‘fascisten!’ roepen. Ik vind het maar dom overkomen. Net als You Make Me Sick, dat ook niet verder komt dan schelden. Mijn oma zei altijd: gelijk hebben is één ding, gelijk krijgen een tweede. Om gelijk te krijgen moet je echt met wat minder jankerige teksten komen. De band voelt zich op zijn best wanneer er flink gepoppunkt mag worden, en het net een tandje harder gaat dan de meeste bands in dat genre. Het album is veelzijdig. Een catchy nummer als It Went Off Like a Bomb wordt afgewisseld met het akoestische Un-American. Een nummer dat opvalt, vooral omdat de vocale kwaliteiten hier goed naar voren komen. Het is naar het einde toe allemaal wel wat zoetsappiger geworden ten opzichte van hoe het album startte.
Wanneer je de politieke boodschap van deze band een warm hart toedraagt luistert 20/20 Vision gemakkelijk weg. Anti-Flag is goed in het ongenuanceerd commentaar leveren door middel van gezing, geschreeuw, een uitstekende ritmesectie en scheurende gitaren. De band zet een muzikaal album neer dat consistent en afwisselend is. Mij staat de toon van een aantal teksten nogal tegen. Het is op het kinderachtige af zelfs. De heren van Anti-Flag waren ook voorstanders van de Occupy-beweging, dus dat wil wat zeggen. Het zorgt ervoor dat ik het na een paar luisterbeurten toch echt voor gezien houd.
Score:
65/100
Label:
Spinefarm Records, 2019
Tracklisting:
- Hate Conquers All
- It Went Off Like a Bomb
- 20/20 Vision
- Christian Nationalist
- Don’t Let the Bastards Get You Down
- Unbreakable
- The Disease
- A Nation Sleeps
- You Make Me Sick
- Un-American
- Resistance Frequencies
Line-Up:
- Justin Sane – Vocalen, gitaar
- Chris#2 – Gitaar, vocalen
- Chris Head – Basgitaar, gitaar, vocalen
- Pat Thetic – Drums, percussie
Links: