Darkthrone – Sardonic Wrath
Moonfog Productions, 2004
Bij Darkthrone heb ik altijd gemengde gevoelens gehad. Ik ben nooit vies geweest van een lekkere pot rauwe black metal, maar mijn voorkeur gaat met het oog op het oudere werk nog altijd uit naar de klassieker Ablaze in the Northern Sky. Deze spreekt me qua riffwerk gewoon meer aan de de rest van het oudere materiaal als bijvoorbeeld Under a Funeral Moon. Maar de meningen over deze band lopen al jaren uiteen. De omslag was er eigenlijk toen het album Ravishing Grimness uitkwam in 1999. De échte underground sound werd ingeruild voor een nét iets modernere heldere sound terwijl de typische Darkthrone stijl gelukkig altijd gehandhaafd is gebleven.
Sardonic Wrath is alweer hun elfde langspeler en is wat mij betreft hun beste werk binnen dit nieuwe tijdperk. Of het ook het oudere werk ontstijgt daar heeft ieder zijn mening natuurlijk weer over, maar de heren Nocturno Culto en Fenriz hebben deze plaat toch ook wel weer dat begin jaren ’90 geluid meegegeven, waardoor er nostalgische gevoelens ontstaan richting deze periode. De instrumenten liggen geluidstechnisch goed in evenwicht, hoewel misschien de bass-drum qua volume één streepje hoger had gekund. Maar storend is dit absoluut niet.
Na het onheilspellende intro Order of the Ominous wordt er snel van start gegaan met het kwaadaardige Information Wants to be Syndicated, die wordt gevolgd door het bijna constant op één tempo doorgalopperende Sjakk Matt Jesu Krist. Dit nummer wordt gekenmerkt door een heerlijk doordenderend 1-2-1-2 ritme en pakkend riffwerk, waardoor een “normaal” mens (zoals ik…?) zijn nekgewrichten ongewild op de proef moet stellen. Wat mij betreft één van de betere Darkthrone nummers allertijden.
De rest van het album staat ook bol van de kwaliteit. Als het einde nadert worden we met het nummer Hate is the Law nog getrakteerd op een bijdrage van zanger Apollyon (o.a. Dodheimsgard, Cadaver) die zich in zijn vocalen zoals gewoonlijk helemaal geeft in zijn haat tegenover het Christendom. Fenriz staat hem hierin bij met zijn indringende stemverheffing, zoals we dat al van hem hoorden op het album van Storm. Het trage Rawness Obsolete is een heerlijk meeslepend slot van een meer dan prima album van dit cultgezelschap.
Wat me muzikaal vooral opvalt t.o.v. de latere platen als Ravishing Grimness, Plaguewielder en Hate Them is dat het riffwerk vooral een stuk fantasierijker is en dat de ronkende bass het geheel een extra kwaadaardige lading meegeeft. Veel primitievelingen zullen liever nog eens Transsylvanian Hunger opzetten (en dat zal denk ik ook nooit veranderen), maar ik persoonlijk heb erg veel waardering voor het doorzettingsvermogen van dit tweetal. Ook al is de muziek en de sound een stuk evenwichtiger geworden, krijgt de band het toch elke keer weer voorelkaar een lekker grimmig sfeertje te creëren.
Wat mij betreft levert Darkthrone met dit Sardonic Wrath één van de beste platen af uit hun behoorlijk lange discografie. Muzikaal gezien een afwisselend album die vele hoogtepunten kent. Voeg daarbij het schitterende artwork van de hand van de Italiaan Lorenzo Mariani en de fans kunnen (als ze ‘m al niet in bezit hebben) blindelings toeslaan.
Tracklist:
- Order of the Ominous (intro)
- Information Wants to be Syndicated
- Sjakk Matt Jesu Krist
- Straightening Sharks in Heaven
- Alle Gegen Alle
- Man Tenker Sitt
- Sacrificing to the God of Doubt
- Hate is the Law
- Rawness Obsolete
Line-up:
- Nocturno Culto – all guitars, bass and vocals
- Fenriz – primitive skin pounding and dictator vocals
Links: