Utrecht in the house. Hier is Shoot the Messiah namelijk. De heren begonnen er mee in 2015 en het cement is alleen steviger geworden want het viertal is nog steeds samen. Eerder uitzondering dan regel tegenwoordig. De tijd voor een eerste langspeler is gekomen en de deathrash heeft de titel Kill All Gods meegekregen. Negativiteit troef, maar wel in een brutale en agressieve wijze, zonder meelijwekkend in een hoekje te gaan zitten.
Kill All Gods dus, met daarop negen stampers waar oldschool thrash en beweeglijke death metal (hiermee kun je wel een dozijn aan pits teweegbrengen) in een moderne jas de vitrine verlaten heeft. Riffgerichte nummers met een groovende core in zich worden voorzien van enkele en dubbele zanglijnen waarbij grunt en grunt² om ter hevigst en meest mannelijk strijden om de tekst. Soms lijkt het wel viking death metal met competitieve frontmannen. Het drumwerk is soms opzwepend (zoals tijdens de intro van Arise), waar toevallig of niet een hele grote – moderne – Sepultura vibe in zit. Die opzwepende vibes komen hier en daar terug op het album, maar meestal is het toch een behoorlijk getriggerde bliksound die je geserveerd krijgt. Heel erg modern, met een digitale bijklank, maar zeker geen uitzondering anno 2019.
Qua opbouw zitten de nummers voorzichtig conservatief in elkaar, vaak getelefoneerd, maar wel erg herkenbaar. Dat laatste is belangrijk als je wil herinnerd worden in de overbevolkte markt der metalen, maar voor een reviewer niet erg uitdagend. Gelukkig zijn bepaalde nummers zodanig catchy dat je je als getrainde luisteraar vrij makkelijk over de kritische bedenkingen kunt zetten van waar je het allemaal nog al eens gehoord hebt.
Het komt er nog niet allemaal uit bij Shoot The Messiah, maar ik denk wel dat het er in zit. Meer tribal of “bonkerigheid” in de drumsectie die een meer organische sound verdient, de grunts meer integreren in de eindmix, nog meer inzetten op de prima solo’s en de riff heilig houden, dan komt het zeker goed. Ofwel moet de deathcorekaart getrokken worden, want met de hoes en de drieledige bandnaam kan hier wel wat verwarring ontstaan over de identiteit van de band. En ja die goden, kwalijke kwestie, gewoon netjes recycleren of zo.
Score:
74/100
Label:
Eigen beheer, 2019.
Tracklisting:
- Oblivion Walker
- Arise
- Shoot the Messiah
- Adducam Infernum
- Here Dead We Lie
- Locust of the Abyss
- Civiltrapped
- Morgellon
Line-up:
- Michael Lubberser – Bas, keel
- Simon Hofman – Drum
- Serge van der Haar – Gitaar
- Leroy de Raad – Keel, gitaar
Links: