Hedon Zwaar Nieuwjaar
3 januari, Hedon Zwolle
Het nieuwe jaar wordt in het Zwolse Hedon ingeluid met een zestal bands. Een mooie gelegenheid om elkaar de beste wensen over te brengen onder het genot van een drankje en genietend van een prima line-up.
Vorig jaar vond het vanwege de verbouwing van Hedon geen doorgang. Na de heropening in februari 2014 stond er weinig metal geprogrammeerd. Voor velen waaronder Clemens Schaap is het de eerste keer dat ze de grote zaal betreden. Dirk de Boer, de tweede aanwezige redacteur, mocht Fish al eens aanschouwen in de grote zaal. De foto’s zijn van de hand van Coen Slendebroek. Een paar dagen voor aanvang duikt op Facebook het bericht op dat headliner Onslaught niet zal spelen vanavond. Als vervanger is Stromrider geboekt die metal-klassiekers uit de jaren ’80 spelen. Er zijn ruim 200 mensen die de weg naar Hedon hebben gevonden en dat zorgt ervoor dat het in de kleine zaal dringen is, terwijl in de grote zaal veel gaten in het publiek zitten.
Collega Martijn van den Beukel was niet onverdeeld positief over de nieuwe cd van Onheil. Bij mij belandde hij in de jaarlijst van 2014. Zo zie je maar hoe smaken kunnen verschillen. Ik kijk dan ook uit naar Onheil als opener van de avond. Met drie gitaren en twee zangers kun je een hoop herrie produceren. Dat lukt Onheil dan ook. Compliment aan de geluidsman die toch een goed, zij het enigszins dof, geluid neer weet te zetten. Alle instrumenten zijn in ieder geval goed van elkaar te onderscheiden. Na het eerste nummer valt het na het applaus stil. De band staat de gitaren te stemmen en als een van de bezoekers op de wijs van het clublied van PEC Zwolle “Godverredomme” zingt, lijkt de band zich te realiseren dat contact met het publiek niet vergeten mag worden. Dat doen ze daarna dan ook niet meer, voor ieder nummer een kort praatje zorgt voor wederzijdse interactie. Goed gedaan. Van Storm is Coming krijgen we het titelnummer en The Omega Legion (met tegen het einde die machtige cleane zanglijn) voorgeschoteld. De mix van blackmetal met Iron Maiden invloeden weet in het halve uur dat de band is toebedeeld het merendeel van de aanwezigen te overtuigen. En dan is het ineens niet gek meer dat een van de gitaristen een W.A.S.P .T-shirt aanheeft. (CS)
Als ik direct na afloop van Onheil de grote zaal inloop is Cirith Gorgor al begonnen. Zij speelt voor een select gezelschap van toegestroomde fans. Die zien een band die met overtuiging speelt en haar plek in de bovenste regionen van de Nederlandse blackmetal-scene consolideert. Met Der Untergang (die eindelijk ook op cd te verkrijgen is) op zak hebben ze een goed wapenfeit in handen. Vanaf Proclamation Of Destruction wordt het geluid beter. De gitaren zijn te horen en er komt meer balans in de totaalmix. Stiekem ontpopt de bassist zich tot muzikant van de avond. Met B.War (Marduk) als grote invloed speelt hij zijn partijen met minstens drie vingers en vanwege de goede mix is dat gelukkig prima te horen. Zanger Satanael doolt als een ondode ziel over het podium en doet af en toe een stapje opzij. Hiermee gunt hij de rest van de muzikanten hun plek in de spotlights en valt er visueel genoeg te genieten. Hierbij geholpen door de koude uitstraling van het licht en de zes kaarsen die op het podium branden. Ook tegen het einde van de set komen de screams vol overgave en met kracht uit zijn strot. Jammer voor Cirith Gorgor dat de zaal nog verder is uitgedund omdat de meeste bezoekers een goed plekje voor de volgende band in de kleine zaal willen zien. (CS)
Daar speelt Distillator, een band die uit drie jonge honden bestaat. De gitarist en bassist rennen en vliegen over het podium. Voor deze twee muzikanten staan er drie microfoons opgesteld en om beurten rennen ze er in sneltreinvaart naar toe om de zanglijnen erin te spuwen. Onderweg worden de meest snelle thrashriffs afgevuurd en dat zorgt voor een vurig optreden. De drummer zit allesbehalve stil en headbangt er zelfs op los. Normaalgesproken zorgt dit voor een onvast en on-strak geheel. Niet bij Distillator. De thrash wordt bijna onmenselijk snel en strak gebracht. Volgende maand moet de debuut-cd verschijnen. Op basis van dit optreden mogen Destruction en Sodom gewaarschuwd zijn: de concurrentie komt eraan. Black Magic vormt de afsluiter van een heftig en spetterend optreden. Deze versie is minstens een keer zo snel dan Slayer die ooit heeft gespeeld. Tien minuten voordat de officiële speeltijd voorbij is, is Distillator al door haar set heen. De organisatie zal ze dankbaar zijn, het publiek wordt totaal overrompeld en smachtend naar meer achtergelaten. De meeste bezoekers zijn na afloop van het concert danig onder de indruk, zo blijkt uit de reacties die ik her en der om me heen hoor. (CS)
MaYaN dan. De ‘grootste’ band van de avond. Dat is te merken aan de vele (jonge en vooral vrouwelijke) fans die dit collectief naar Hedon heeft gelokt. Een thuiswedstrijd voor gitarist Frank. De podiumaankleding is strak met in het midden vooraan een apparaat dat mensen die nog wel eens een sportschool bezoeken bekend zal voorkomen: een groot uitgevoerde ‘step’. Het dient beurtelings als extra podium voor de drie vocalisten. Ondanks dat MaYaN in de prioritering na Epica komt en dat de bandleden allen in andere bands actief zijn en dus weinig met MaYaN optreden, is daar vanavond weinig van te merken. De heren en dame spelen strak, er wordt keurig synchroon gebanged en het spelplezier straalt er aan alle kanten vanaf. Een minipitje komt tot stand wanneer grunter van dienst Mark wat bekenden onder druk zet niet meer met hen te gaan fietsen. Het tekent de ontspannen sfeer. Voor de niet ingevoerde bezoeker zal de muziek van MaYaN wat fragmentarisch (druk, zo je wilt) overkomen. Neemt niet weg dat nummers als Burn Your Witches en afsluiter Faceless Spies voor het nodige enthousiasme zorgen. Minpuntje is wat mij betreft dat de toetsen niet altijd even goed doorkomen waardoor de gedetailleerde en bombastische muziek van MaYaN niet altijd volledig uit de verf komt. Een degelijk optreden. Niets meer, niets minder. (DB.)
Aan Apophys de taak om de avond in de kleine zaal af te sluiten. Ze begroeten de aanwezigen met “Hallo, wij zijn Apophys en we komen komen uit de ruimte”. Het zou de galm op de stem in ieder geval verklaren. Deze kan niet maskeren dat de zanglijnen wat eentonig wordt na enkele nummers. Slechts wanneer het gas erop gaat, komt er iets meer variatie in. De muziek bevat veel elementen uit de deathcore welke worden afgewisseld met, vooral in de instrumentele gedeeltes, technische deathmetal. De band speelt met overtuiging en doet haar best het publiek mee te krijgen. Dat lukt ten dele, mede omdat de eentonigheid tegen het einde van de set toeslaat. Wat mij betreft de minste band van de avond. (DB.)
Iets voor het einde van de vorige band schuifelen uw verslaggevers van dienst richting de grote zaal. Stormrider met onder andere Marcel Coenen zal de avond afsluiten. Helaas voor Clemens geen Onslaught, maar de set met louter bekende krakers gaat er in als zoete koek. De zaal is na het Judas Priest-hymne Hell Bent For Leather snel vol gestroomd. Anthrax, Ozzy Osbourne, Iron Maiden, Venom, Black Sabbath en Megadeth zijn slechts een aantal van de grootheden die tamelijk natuurgetrouw worden gebracht. Uiteraard is het smullen geblazen wanneer de solo’s plaatsvinden waar met name Marcel Coenen eens te meer laat zien hoe het moet. Een prima einde van een toch weer geslaagde en goed georganiseerde nieuwjaarsbijeenkomst. (DB.)
En de grote winnaar van vanavond? Dat is toch wel Distillator. Daar gaan we waarschijnlijk nog veel meer van horen. Volgend jaar weer? Met ietsje meer publiek? Wat ons betreft wel. In de tussentijd kan je in Zwolle je lol op met de zondagmiddag koffie-concerten.
Links: