Eén van de Waalse pareltjes die stilaan zijn zwarte glans laat schijnen tot over de taal(grens) is de band genaamd Lethvm. Ik nam een tijd terug hun debuutplaat This Fall Shall Cease ter hand en was er danig van aangedaan, ook al is post-metal niet meteen mijn favoriete genre. Dunk!Records en de ganse Church of Ra-gemeenschap maakt me echter steeds meer bereid om me hierin te verdiepen en dat leidde tot een interview met onder andere Mathieu en Vincent, twee van de stichtende leden van Lethvm in de perserij van Dunk!Records.
Hallo Lethvm, bedankt om af te zakken naar Zottegem. Waar komen jullie vandaan?
Hallo ja, wij zijn echte Walen zeg maar. Wij komen van Luik en Waterloo, maar onze oefenruimte is ergens in de buurt van Namen. Een locatie waar je echt nog lang aaneen stuk in dezelfde richting kunt wandelen en niemand tegen het lijf loopt. Heerlijk.
Dat zal wel prachtige foto’s opleveren.
Absoluut zeker. Niets dan bomen en ‘onbewandelde’ paden, wat heb je nog meer nodig?
Past perfect bij de sound en sfeer die jullie willen weergeven lijkt me.
Zeer zeker. Lêtum staat voor dood, ontbinding, erosie, verwoesting, vernietiging… iets wat ook in de natuur alomtegenwoordig is.
Kun je een stukje geschiedenis meegeven van Lethvm?
We begonnen ermee in 2015 toen we vooral muziek met impact wilden maken, met niets dan pakkende atmosfeer, vol doorleefdheid en wanhoop. Persoonlijke woede en melancholie, tristesse en catharsis. Maar toch ook met een vorm van melodie.
We namen een jaar later de EP Affable Érosion op en we toerden in Frankrijk en België in het kielzog van bands als Bathshiba, Regarde Les Hommes Tomber, Svart Crown en een aantal anderen. Een jaar later namen we in eigen beheer ons debuutalbum This Fall Shall Cease op, in de Noise Factory Studio in Namen.
En dan kwamen jullie bij Dunk!Records terecht.
Ja inderdaad. We stuurden onze plaat op en kregen meteen een positieve reactie. Ze waren duidelijk fan en wilden onze plaat zelfs op vinyl uitbrengen. Het was behoorlijk verrassend voor ons. We hoorden wel eens signalen uit de muziekwereld dat een label vinden niet zo evident is en na één label gecontacteerd te hebben hadden we een deal in handen. En hoe! Niets dan lof voor Dunk!.
Jullie hebben er ook een drukke agenda door gekregen.
Heel zeker. We spelen in het voorjaar 2019 vaak in Vlaanderen, maar ook de rest van België en ook in Nederland. Heerlijk natuurlijk, daarvoor doen we het ook. In totaal gaan we een tiental shows spelen. Kom dus zeker langs als je in de buurt bent. Op 15 maart spelen we met Stories From The Lost, Haester, Lethvm en Huracán in de Vort’n vis in Ieper, op 23 maart in de Baroeg te Rotterdam met Briqueville, Stories From The Lost en Haester.
Als de agenda het toelaat zeker. Ik zal wellicht niet de enige zijn, want post-metal zit behoorlijk hard in de lift, getuige Amenra en de adepten. Dunk!Records brengt ook postrock uit, maar jullie vallen wel degelijk onder post-metal. Waar ligt voor jullie het verschil?
Post-rock is meer gericht op melodie en op de glooiing. Post-metal, zeker de variant die wij brengen, is lomper, zwaarder, maakt minder gebruik van pure repetitie en meer van de ‘post’-sfeer. Het is ook trager, meer doommetalminded zeg maar, met uitlopers richting sludge. Onze sound is ook een stuk snediger, ‘incisive’ noemen we dat in het Frans.
Ik noemde het een beetje kort door de bocht ‘schreeuwlelijke post-hardcore à la Rosetta, of een Old Man Gloom’, maar in feite zit het dichter bij de Church of Ra?
Ja, daar worden we uiteraard veel mee vergeleken – omwille van het fenomeen Amenra en het feit dat je meteen duidelijk maakt in welke subcategorie we zitten, hoe we ongeveer klinken. Maar dat is makkelijk, dat is de gekende naam. We proberen dat niet te gebruiken, integendeel, als de naam niet valt dan halen we die zelf niet aan. Het verschil zit hem op het niveau van de composities. Bij ons is het meer ‘in your face’, we nemen daar ook uitgebreid de tijd voor om het zo slagkrachtig mogelijk te maken, zowel in de oefenruimte, thuis als in de studio.
Wat zijn de plannen trouwens in de studio?
We, eerst werken we de concerten af tijdens dit voorjaar, daarna, begin april zal dat dus zijn, trekken we de studio in voor de opnames van ons tweede album. Eind 2019 zou die moeten verschijnen. Nuja, moeten, dan is hij gepland qua release.
Wat doen jullie zo nog allemaal in het dagelijks leven?
Ik (Vincent) zit in de HR, Human Resources dus, wat in het Frans RH is. Mathieu is interieurdesigner en heeft kinderen. Kinderen hebben en een familie onderhouden vraagt veel tijd, maar gelukkig nam Dunk!Records een pak administratief werk en booking-activiteiten over van Mathieu, zodat we ons zoveel mogelijk op onze core kunnen focussen. Het maken en spelen van onze muziek.
Ik zag dat jullie in 2017 het ‘LOUD Program 2017’ bij ‘Court-circuit’ gewonnen hebben, wat is dat precies?
Dat is een Waals/Brusselse wedstrijd zeg maar, die om de twee jaar georganiseerd wordt. Vergelijkbaar met Poppunt eigenlijk. Wij wonnen de LOUD-prijs, die zoals je wellicht verwacht refereert naar de rubriek metal.
Stel nu dat de prijs was dat je iedereen op Zware Metalen kan laten luisteren naar één enkel nummer uit jullie oeuvre, welke zou je dan kiezen?
Vincent: Een nieuw nummer van het komende album! Of moet het al uit zijn? Hmmm… doe dan maar Ejla, omdat het overloopt van emotie, maximale emotie.
Gaan we doen. Bedankt voor dit interview.
Links: