Zeni Geva, Altar Of Plagues en Year Of No Light
24 april 2010, De Kreun – Kortrijk
Hier keek ik bijzonder naar uit. Altar of Plagues maakte een zeer interessante plaat in 2009 met White Tomb, die werd gesmaakt door zowel black metalfans als postrockers als doomfanaten. De twee andere bands van de avond nam ik er maar bij, al stond met Zeni Geva ook het noise-icoon KK Null op het podium. Normaal was ook een vierde band van de partij, Yakuzi’s Attempt, maar de Australiërs namen een dagje vrijaf.
Eerste band op het podium was
Year Of No Light
uit Frankrijk. En wat voor een bijzondere ervaring werd dit zeg! Drie gitaristen, een bassist en twee drummers. Er werd een gewelf aan meeslepende golven gecreëerd die telkens een tiental minuten duurden.
Samen met de schitterende zaal en de prima belichting werd een set gebracht vol zinderende hypnose, klaterend gitaargedreun en ontroerende instrumentale dromerigheid. De Kreun leende zich perfect tot dit soort muziek en sfeermakerij, wat resulteerde in buitenaards mooie foto’s. De twee drummers op het podium maakten het allemaal nog even wat specialer. Zowel in perfecte harmonie als naast elkaar drummend zorgden ze voor de ene na de andere climax. Menig toeschouwer stond met de mond vol tanden en een blik op oneindig wiegend naar de band te staren. Werkelijk een schitterende ervaring die voor velen uitmondde in de aanschaf van het meest recente album Ausserwelt.
Tweede band werd dus het Ierse
Altar of Plagues
. Na een moeilijke soundcheck kregen we een lange intro te verwerken, gevolgd door een lang instrumentale solo. Had ik de affiche niet gezien, ik had gezworen dat het hier om een postrockband ging met Neurosis-invloeden. Bij het losbreken van de dubbele screamvocalen en de dubbele bassen werd de metalen achtergrond echter snel duidelijk.
Een evenwicht tussen doomerige postrockklanken en black metal klonk helaas niet altijd even strak. De band leek niet altijd zeker van zichzelf, al was het bij vlagen, net als op het laatste album, geniaal qua composities. De ganse sessie bleef het licht op rood staan (letterlijk) en voor velen was het zowel visueel als muzikaal net iets te eenzijdig. Als metalliefhebber kon ik het wel appreciëren en werd nadien ook zonder nadenken de nieuwe EP Tides ingeslagen.
De laatste band van vanavond:
Zeni Geva
. Onder leiding van KK Null klom het Japanse combo de bühne op. Schitterend beeld om gewoon al de mimiek van de bandleden te zien. Zelfs als dove zou je al direct genieten van zoveel X-, Y- en Z-factoren. En meteen wordt er gevlamd. Tatsuya Yoshida (Ruins) is een extreem behendige slagwerker en doet naar believen waar hij zin in heeft. Het begin van de set bestaat uit een vorm van gesegmenteerde rock/metal, waar de gemiddelde mathcoreband veel puntjes kan aan zuigen.
De band is minutieus op elkaar ingespeeld en soms is het moeilijk de lach niet te onderdrukken bij zoveel kunde en speelvreugde. Schitterend wat voor show deze bende weggeeft. Ook voor de gemiddelde black metalfan is dit zowel de oren als de ogen de kost geven. Hoe verder de set vordert, hoe meer de band begint te cruisen tussen stijlen. Jazzgewijs slingert Zeni Geva tussen stijlen met als basis een verpulverende behendigheid. Als KK Null even een hand vrij heeft masturbeert hij vingervlug op zijn noise-machientje tot jolijt van het publiek. De lange set wordt verdergezet met bunkerharde droneriffs op een bedje preciciebombardementen. Het laatste nummer is zowaar een pure thrasher waarbij alle nekspieren losgemaakt worden. Het eindigt in een langdurig applaus van de volledige zaal. De kers op de taart.
De lok(g)roep was voor velen het overigens zeer sympathieke Altar of Plagues, maar velen bleken toch onder de indruk te zijn van zowel Year Of No Light als het eclectische Zeni Geva. Ook de zaal De Kreun is één van de beste zalen die ik in lange tijd heb leren kennen in het Vlaamse land. Zeker een aanrader. Een dikke pluim voor zowel de organisatoren als de bands voor een memorabele avond.
Links: