Burst, The Ocean & supports
Het Bolwerk, Sneek – 14 maart 2009
Het Bolwerk in Sneek zit nog steeds midden in de verbouwing, maar de programmeurs gaan vrolijk door met bandjes boeken. Op verschillende locaties in de
stad wordt het programma gewoon afgewerkt en dat betekent dus ook dat redelijk gevestigde namen als Burst en The Ocean zomaar even
in het café The Legend op de planken staan. Een kneiterhard, maar knus optreden is het resultaat.
De avond wordt afgetrapt door het Finse Medeia, een band die mij van tevoren onbekend was.
Muzikaal houdt de band het ergens in het midden van
death metal en metalcore en vliegen de breaks en breakdowns je vanzelfsprekend om de oren. En ik moet zeggen dat de band mij allerminst tegenvalt.
Natuurlijk is het allemaal al vele malen gedaan, maar de band brengt de beukende en vrij technische metal met veel passie en overtuiging.
Zanger Keijo Niinimaa (Rotten Sound) probeert de sfeer bij het langzaam binnenstromende publiek alvast wat op te zwepen, dus een beter voorprogramma kan je
als hoofdact niet wensen lijkt me. Oh ja, de band heeft in de vorm van toetseniste Laura Dziadulewicz ook nog wat schoons tussen de lelijke
metalkerels op het podium staan en ze weet met wat flarden riedels en bombasme nog wat extra kleur aan de muziek mee te geven, hoewel die melodietjes
soms wel een beetje flauwig overkomen. Niet de next best
thing, dit Medeia, maar een aardige opwarmer voor wat komen gaat.
Grote verrassing is wat mij betreft de band die als tweede zijn opwachting maakt: Bison B.C..
Dit Canadese gezelschap knalt er meteen vol in
met hun moddervette, ronkende stonermetal. De Kyuss-, High on Fire– en Mastodon riffs vliegen je om de oren, maar deze bebaarde
mannen plus Japanner
klinken nog veel zwaarder en smeriger dan genoemde bands ooit geklonken hebben. De riff staat als een betonblok centraal en deze kolossale riffs variëren
echt van goed tot ronduit geniaal! Ze worden echt als mokerslagen de zaal ingeslingerd en het publiek komt al snel aardig los. Het laatste werk
Quiet Earth komt vanzelfsprekend verreweg het meeste aan bod en hoewel de nummers op cd al rocken als een tiet, op de planken verandert het in een waar spektakel,
waar ook ruimte is gemaakt voor de nodige opbouw en subtiel, bijna bluesy spel. Absoluut een van de hoogtepunten van deze avond!
Dan nog meer geweld. The Ocean uit Berlijn heeft met platen als Aeolus en
Precambrian al lang en breed bewezen een geweldige
band te zijn. Het normaal achtkoppige post-metal orkest (maar live met zes man sterk) kiest vanavond overduidelijk voor de hardere nummers en dat betekent dat het geniale openingsnummer
Rhyacian van het laatste meesterwerk niet gespeeld wordt. Na een kort gesprek met de gitarist naderhand kreeg ik te horen dat dat nummer
live niet genoeg tot zijn recht komt. Vette pech voor mij, maar met knallers als Hadean, The City in the Sea en Orosirian (For the Great Blue Cold Now Reigns!)
wordt dit toch met gemak goedgemaakt. Het geluid is ook nog eens erg goed (en dat in een veredelde kroeg), waardoor er in combinatie met de overtuigende performance van de zes Duitsers een indrukwekkend optreden
ontstaat. Een stevig en sterk metalavondje tot nu toe dus en dan moet de headliner van de avond nog komen!
En dat is dus het Zweedse vijftal Burst. Maar helaas weten de heren de hoogespannen verwachtingen
van mijn kant niet waar te maken.
Het geluid haalt het bij lange na niet bij de rest van de bands, zodat mede daardoor er een ietwat onsamenhangend optreden ontstaat.
Vooral de nummers van het vorig jaar verschenen Lazarus Bird komen niet geweldig uit de verf. Gitarist/songwriter Robert Rheinholdz
zit linksachterin op een stoel verstopt achter zijn akoestische gitaar en zorgt voor de additionele cleane vocalen. Helaas komen die maar moeilijk door
en vallen geweldige nummers als Nineteenhudred en Mercy Liberation zowaar erg tegen. Het sterke gitaar en baswerk maakt veel goed
(bassist Liveröd heeft duidelijk een nóg grotere rol in de muziek gekregen) en ook zanger/schreeuwelijk Linus Jägerskog is overduidelijk gegroeid wat betreft
stembereik en afwisseling. Maar als zelfs het rockende Where the Wave Broke en het op plaat toch schitterende I Exterminate the I al niet
de impact hebben die ze behoren te hebben, kan ik niets anders dan spreken van een teleurstellend optreden. Het is niet anders. Toch een geslaagde
avond natuurlijk, want Bison B.C. en The Ocean had ik voor geen goud willen missen!
P.S.: de kiekjes zijn geschoten in Doornroosje in Nijmegen.
Links: