Degradead + supports – Huset, Huddinge/Stockholm
05-04-2008, Huddinge/Stockholm
In februari vond werd het debuutalbum Til Death Do Us Apart van de Zweedse melodic death metal band Degradead uitgebracht in Europa. Ik mocht het album reviewen en was er erg enthousiast over. Een prima reden dus om op zaterdagavond af te reizen naar het jongerencentrum Huset in Huddinge, net buiten Stockholm, om de heren eens live aan het werk te zien. Jammer is wel dat er in jongerencentra in Zweden geen alcohol verkocht mag worden.. Dat was dus een avondje koffie en cola voor mij.
Alles aan Huset straalt jongerencentrum uit. Je komt binnen in een gezellige zaal met banken, een pooltafel, wat computers en een bar die er uit ziet of hij zo uit een schoolkantine gerukt is. Ik bestel een kopje koffie en loop richting de concertzaal. Nouja, concertzaal.. De ruimte waar de vier bands van de avond zullen spelen is een grote gymzaal, inclusief klimmuur, waar een podium in ingebouwd is. Aan de muur hangen drie zwart/wit schilderijen; Frank Zappa, Patti Smith en Dimebag Darrel.
Beyond Obscurity
Beyond Obscurity mag de avond in een behoorlijk leeg Huset openen, er staat ongeveer 30 man in de zaal. De band bestaat uit drie jongens en één meisje van een jaar of 17/18. De zanger komt tijdens het intro van het eerste nummer op. Persoonlijk vind ik dit maar irritant omdat ik vind dat alleen zangers van bekende bands dit mogen doen, straalt toch een soort van status uit die deze kinderen absoluut (nog) niet hebben. Beyond Obscurity maakt ontzettend standaard death metal met hardcore invloeden, niets bijzonders. Ze maken veel fouten tijdens het spelen en ook aan hun podiumact mag nog behoorlijk gewerkt worden. De heren en dame staan er als zoutzakken bij en de 40 minuten speeltijd die ze hebben voelen voor mij als bijna een uur, wat een verveling..
Eventide
Na Beyond Obscurity is het de beurt aan Eventide. Deze band brengt het er absoluut een stuk beter van af dan zijn voorganger. De heren zetten een strakke set neer vol catchy (melodic) death metal met een behoorlijke dosis rock invloeden. Naast grunts is er ook behoorlijk wat ruimte voor cleane zang. Eventide krijgt de zaal, die helaas niet voller is dan bij de eerste band, best met zich mee, maar echt enthousiast is het publiek nog niet. Wat ik wel jammer vind is dat de keyboardstukken op band staan en dat alle bandleden kort haar hebben! Eventide kon mij behoorlijk vermaken en hadden van mij wel langer mogen spelen dan 40 minuutjes. Absoluut een band met veel potentieel.
Scarpoint
Scarpoint is duidelijk de hardste band van de avond. Keiharde death/thrash metal in de stijl van bands als Meshuggah en Textures knalt de boxen uit. De band speelt strak en de show is zeer energiek. Inmiddels staat er een man of 50 in de gymzaal en gaat het publiek behoorlijk uit zijn dak. Er worden vooral nummers van het debuutalbum van de band The Silence We Deserve ten gehore gebracht. In tegenstelling tot de vorige bands lijkt het publiek Scarpoint wel te kennen en wordt er zelfs zo nu en dan een poging tot meezingen gedaan. Als zanger Henrik Englund tijdens het voorlaatste nummer roept dat hij wel wat meer headbangers wil zien vormt er zich al snel een groepje van een man of 20 voor het podium om aan dit verzoek gehoor te geven. Zowel het publiek als de band vermaken zich zichtbaar goed en ik vind het dan ook jammer dat ook Scarpoint maar 40 minuten speeltijd heeft.
Degradead
En dan is het eindelijk daar, het moment waar we allemaal op gewacht hebben; Degradead betreedt het podium. Het publiek begint al bij het eerste nummer, Genetic Waste, hard mee te zingen en klappen en de haren van de meeste bezoekers zwieperen in het rond. Het is duidelijk dat dit de band is waar het publiek voor gekomen is. Omdat Degradead de hoofdact is krijgen ze 50 minuten speeltijd, tien minuten meer dan de andere bands. De show staat bol van de energie, de band maakt veel contact met het publiek en is overduidelijk enthousiast. De nummers knallen de boxen uit en het is onmogelijk om stil te staan tijdens dit optreden.
Bijna alle nummers van Til Death Do Us Apart worden gespeeld, alleen Reborn en het akoestisch titelnummer blijven uit. Zodra de band het podium verlaat wordt er meteen om meer geschreeuwd en het duurt dan ook niet lang voor de heren het podium weer betreden. Daar is dan toch Reborn en we worden zelfs getrakteerd op een nieuw nummer getiteld Suffering. Hierna is het dan toch echt voorbij en is het tijd om een café op te zoeken voor een biertje. Degradead heeft deze avond voor mij bewezen niet alleen goed op cd te klinken maar ook absoluut een geweldige live band te zijn.
Links: