”Dit is geen muziek om van te houden”
De verrassing van het jaar komt voorlopig op naam van Emptiness. Met Nothing But The Whole maakte de Brusselse band een unieke plaat die verbaast, vervreemdt en intrigeert. Wij kregen de kans om even samen te zitten met de creatieve kern van de band: zanger/bassist Phorgath en gitarist Olvi. Beide heren spelen in een ander leven voor de Belgische blackmetal-grootmacht Enthroned, maar schrijven met Emptiness aan een heel ander verhaal.
Laat ons beginnen bij het begin: Nothing But The Whole was een heel verrassend album, ook voor wie Emptiness al kende. Was dit voor jullie een logische evolutie of mogen we dit zien als een nieuwe start?
Phorgath: Neen, dit was zonder twijfel een logische evolutie. Heel wat van deze plaat was reeds in Error aanwezig. Toen we van start gingen hadden we een redelijk goed idee van welk album we wilden maken. Omdat we het in onze eigen studio (Phorgath leidt ‘Black Out Studios’, nvdr.) konden opnemen hadden we meer tijd en meer controle.
Olvi: Sinds de start van Emptiness is onze muzikale achtergrond en onze muzikale achtergrond geëvolueerd. Dat kan wel enigszins verklaren waarom het allemaal misschien wat ‘minder metal’ klinkt.
Zeg zelf eens, onder welk genre moeten we dit klasseren? De noemer ‘black/deathmetal’ is hier niet meer van toepassing lijkt me.
Phorgath: We houden ons niet zo met genres bezig, maar voor mij is dit misschien wel ‘death’, maar zonder metal. De deathmetalvocalen zijn bijvoorbeeld wel aanwezig, maar muzikaal is dit misschien geen metal meer.
Olvi: Ik denk dat het blackmetal gevoel zeker nog enigszins aanwezig is. Misschien wat minder in de muziek, maar de occulte sfeer een beeldvorming blijft zeker erg ‘black’.
Phorgath: We zijn er natuurlijk wel enigszins trots op, dit album was een hele uitdaging, en muzikaal is het misschien een beetje een provocatie. Maar het ‘gebrek’ aan genre is soms onze sterkte en soms onze zwakte. Enerzijds spreken we een breed publiek aan, anderzijds kunnen we niet verkocht worden als death of black of heavy metal. Commercieel gezien niet altijd even handig natuurlijk.
Desondanks wordt het album op de meeste plaatsen heel positief onthaald. Heeft dat jullie verbaasd of verrast?
Phorgath: We hebben er natuurlijk op gehoopt. Toch zijn we niet echt verrast, omdat we wisten dat we er alles aan hebben gedaan. We hebben ondertussen ook wel wat ervaring natuurlijk en voor ons was het duidelijk dat we aan iets heel straf bezig waren. Langs de andere kant is dit natuurlijk geen muziek om van te houden, op die manier zijn de lovende reacties natuurlijk wel heel cool.
Olvi: Opvallend is dat de negatievere reacties vooral komen van recensenten die vinden dat we niet ‘metal’ genoeg zijn. Daar kunnen we natuurlijk wel mee leven. Ook merken we dat we vooral uit het buitenland heel wat positieve reacties krijgen, ook de verkoop draait vooral in het buitenland heel vlot.
Als je de teksten leest, krijg je het gevoel dat dit een conceptalbum is, al heb ik moeite om de ‘rode draad’ te vinden.
Phorgath: Eigenlijk kan je zeggen dat Emptiness het concept is, niet zozeer dit album. Hier ben ik al langer mee bezig, dus het is ook echt mijn filosofie. Deze band gaat over de mensvisie van de mens. Bekijken we dit vanop een afstand dan wordt duidelijk dat er meerdere waarheden zijn met betrekking tot dingen als moraliteit. Elke mens heeft zijn eigen realiteit, zijn eigen kader waarin hij te werk gaat. Deze gedachtegang vind je ook al terug op Error.
Past het minimalistische artwork dan ook in dit verhaal?
Olvi: Met het minimalistische artwork heb ik inderdaad een heel bewuste keuze gemaakt. De androgyne, veelogige coverfoto sluit hierbij aan. Je weet niet of het hier om een man of een vrouw gaat, terwijl de verschillende ogen passen in het verhaal dat Phorgath vertelde: elk kader, elke interpretatie hangt af van wie er kijkt en naar wie er gekeken wordt. Met het lettertype wilde ik dan weer tegen de conventies ingaan, iets tijdloos creëren. De enige foto in het boekje is tot slot een foto van Brussel, een inspiratiebron vanwege haar schoonheid, maar ook vanwege haar lelijkheid. Ik heb een haat/liefde-verhouding met Brussel, want er is hier veel lelijkheid.
Nu ik het album een beetje begin te kennen, heb ik het gevoel dat dit niet meteen een album is om live mee te gaan spelen. Sowieso treedt Emptiness niet al te vaak op, wat zijn jullie op dit vlak van plan?
Phorgath: Grappig dat je het zegt, want we hebben wel degelijk een live releaseshow gehad. Alledaags was het niet, we hebben een uniek, ondergronds zaaltje gevonden, het voltallige publiek was op uitnodiging. Iedereen droeg een wit masker, wat in combinatie met de blacklights een unieke sfeer gaf. Bovendien hadden we voor de nodige visuals gezorgd, het was echt een totaalervaring. Heel dat optreden is gefilmd en dit willen we nu gaan gebruiken voor promotie-doeleinden. Het eerste fragment is juist rond (hieronder te bekijken, nvdr).
Olvi: We zijn zeker van plan van vaker te spelen, maar niet zomaar overal. We hebben als band wel bepaalde eisen, juist omdat we professioneel willen werken en van onze optredens een totaalervaring willen maken. Daarom zijn we met Emptiness wel van plan om selectief te blijven.
Tot slot nog dit: Emptiness is lange tijd verkocht als een band ‘met leden van Enthroned. Is het geen tijd om dat etiket te ontgroeien?
Phorgath: Dat is een commerciële keuze natuurlijk. Ons label moet ons natuurlijk verkocht krijgen en als zij de keuze maken om het erop te zetten gaan we dat niet weigeren. Zelf gaan we er natuurlijk wel niet actief mee bezig zijn.
Hoe verhouden de twee bands zich ten opzichte van elkaar?
Phorgath: Hoewel we zeker en vast genieten van wat we met Enthroned kunnen bereiken is het niet onze band. We zijn er niet van het begin bij en stappen mee in het verhaal. Emptiness is daarentegen onze vrijheid, hier kunnen we ons volledig laten gaan.
Dat horen we, bedankt voor dit gesprek!
Links: