Interview met The Firstborn
In
mijn recensie van The Noble Search, het nieuwe album van The Firstborn,
vergeleek ik de band nogal uitgebreid met Mastodon. Bandleider Bruno Fernandes
kon er om lachen, maar ging toch niet helemaal akkoord met mijn stelling. Om een
wat genuanceerder beeld van de band te brengen, besloot ik hierover en over tal
van andere zaken een boompje op te zetten met Bruno.
Ik gok dat niet zo heel veel mensen The Firstborn al kennen. Kun je even een
korte introductie geven?
Ik startte de band in 1995. Dat lijkt wel een eeuwigheid geleden nu. We heetten
eerst The Firstborn Evil en we speelden nogal ongeïnspireerde muziek, zwaar beïnvloed
door om het even welke extreme metalband we nu weer hoorden langskomen. We waren
nog erg jong toen. Naarmate de tijd vorderde kregen we het idee dat we moesten
breken met die instelling en zo rond 2000 veranderden we de naam en besloten we
het muzikaal en visueel helemaal anders aan te pakken. Zelf denk ik dat we pas
een echte eigen sound hebben gevonden op onze vorige plaat, The Unclenching of
Fists. Alles wat we daarvoor hebben gedaan, was nodig maar verder compleet
oninteressant.
The Noble Search krijgt overal goeie reviews. Dat moet deugd doen.
Ja, absoluut. Al speelt dat niet echt mee als we muziek schrijven. Toch vinden
het belangrijk dat eens onze plaat af is, die ook bij veel mensen terecht komt
en dat die mensen van onze muziek genieten en – belangrijker – onze boodschap
begrijpen. Hopelijk kunnen wij als band en als muzikanten groeien. We
hebben immers allemaal offers gebracht om dit album op te nemen. Om dan te
moeten zien dat het niet wordt opgemerkt, zou bijzonder frustrerend zijn.
Je was niet echt gelukkig met mijn Mastodon-vergelijking. Stoort dit soort
vergelijkingen je echt?
(lacht) Zo erg vond ik het nou ook weer niet. Maar ik ben nu eenmaal een vrij
direct iemand en ik ga simpelweg niet akkoord met je stelling. Sinds ik je
recensie heb gelezen, ben ik pas goed naar Mastodon gaan luisteren en ik begrijp
nu wel waarom je die vergelijking maakte. We hebben het geluk dat we een erg
getalenteerde drummer hebben en die komt qua stijl wel in de buurt van Mastodon.
Verder staan onze drums net als bij Mastodon nogal prominent in de mix.
Ach, vergelijkingen maken is nu eenmaal een manier om de lezer een houvast te
geven. Mensen die ons niet kennen, hebben nu een idee van onze sound. Zolang je
ons maar geen kopie noemt. Ik vind dat we wel degelijk een eigen stijl hebben.
We zijn immers jaren bezig geweest met het zoeken naar en verfijnen van ons
geluid.
Hoe zou je dan zelf jullie muziek omschrijven?
Kort door de bocht: een mix van extreme metal en oriëntaalse muziek. Iets
uitgebreider zou ik ons omschrijven als zwaar beladen, emotionele soundscapes
met een duidelijk boeddhistisch concept, een mix van introspectie en soms pure
furiositeit, van grimmige, donkere, extreme metal en subtiele exotische
Aziatische instrumenten. Of zoiets…
Misschien moet iedereen maar zelf een eigen definitie gaan verzinnen. Dat lijkt
me wel interessant.
Jullie deden er vier jaar over om deze plaat te maken. Wat doen jullie tussen de
releases?
We nemen uitgebreid onze tijd om de albums voor te bereiden. We doen een
pre-productie en experimenteren met verschillende instrumenten zodat we een
uitgebalanceerd eindresultaat kunnen bekomen. En ja, dat neemt nogal wat tijd in
beslag. Het is een traag proces en soms gaat het al eens wat vlotter dan op
andere momenten. Je botst wel eens op hindernissen waardoor je makkelijk een paar
weken tijd verliest. Na The Unclenching of Fists hebben we ook bijna een jaar
promotie gedaan. In die tijd hebben we geen nieuwe muziek geschreven. En tot
slot is de manier waarop wij muziek schrijven gewoon erg tijdrovend. Het concept
wordt goed uitgedacht. Het is wel wat meer dan zomaar wat coole riffs
samengooien, zeg maar.
Het boeddhistische concept van The Noble Search is vrij uniek. Kun je daar wat
meer over vertellen?
Boeddhisme werd ten tijde van onze vorige plaat onze grootste inspiratiebron. We
experimenteerden met exotische geluiden en ik wilde daar een passend concept bij
qua teksten. Ik begon veel te lezen over boeddhisme en het bleek een grote bron
van ideeën te zijn. In het begin was mijn interesse nogal vrijblijvend, maar
gaandeweg kwam ik tot de conclusie dat het vrijblijvend gebruiken van boeddhisme
als bron zowel tijdverlies als botweg onrespectvol zou zijn. Ik schreef toen een
hele reeks teksten die gebaseerd waren op het Tibetaanse dodenboek en dat
evolueerde toen langzaam in een conceptplaat.
Uiteindelijk kwamen we op een punt waarbij boeddhisme het beginpunt van de
muziek werd, in plaats van omgekeerd. Onze muziek groeide ook uit tot iets dat
echt de essentie van de teksten uitdroeg. Ook mijn persoonlijke leven is door
boeddhisme beïnvloed geraakt. Ik zou mezelf niet meteen een boeddhist noemen in
de strikt religieuze betekenis, maar ik pas veel van de filosofische
leerstellingen toe op mijn dagelijks leven. Verder zie ik vooral veel
parallellen met mijn eigen denkwereld.
The Noble Search is jullie eerste plaat bij Major Label Industries. Hoe bevalt
de samenwerking tot nu toe?
Vrij goed. We hebben nu een degelijke distributie. Dat was wel altijd een heikel
punt in het verleden. We doen nu gestaag aan promotie, dus het is misschien nog
te vroeg om te kunnen zeggen hoe de samenwerking zal evolueren. Maar ik ken de
mensen die het label runnen vrij goed, dus dat werkt gewoon wat makkelijker. Het
belangrijkste is dat onze muziek in veel winkels ligt en dat hebben we toch al
bereikt. Laat ons dus hopen dat ook de rest van de samenwerking goed blijft. We
zijn het onderhand wel een beetje beu om voor elke plaat een nieuwe
platenmaatschappij te moeten zoeken.
Je lijkt je het lot van het Tibetaanse volk sterk aan te trekken. Hoe raakt een
Portugese band hierin verwikkeld? Denk je dat je met The Firstborn jouw steentje
bijdraagt aan de oplossing van die problematiek?
Ik denk inderdaad dat we een verschil maken, ook al is dat maar minimaal… Alleen
al het feit dat wij er nu over spreken zorgt er al voor dat er aandacht voor die
schrijnende situatie is. Dat is ook het doel van onze samenwerking met de Free
Tibet Organisation. Voor elk verkocht exemplaar van de nieuwe plaat gaat er een
deel van de winst naar hen. Ik ben me ervan bewust dat we geen grote bedragen
bijeen zullen brengen op die manier, maar elke cent helpt en de bewustmaking van
onze kopers is ook al een overwinning. The Firstborn is helemaal geen politieke
band, want dit probleem gaat verder dan politiek alleen. Het gaat hier om het
verdedigen van een eeuwenoude cultuur, een taal en een identiteit die dreigen
verloren te gaan door een gedwongen “culturele revolutie”. Een revolutie die
destijds al geen zin had en nu dus zeker niet. Dit gebeurt natuurlijk niet
alleen in China, maar de Tibetaanse cultuur heeft ons dermate geïnspireerd dat
wij als band aanvoelen dat we een schuld te vereffenen hebben.
Wat betreft die Portugees-Tibetaanse connectie: Ik heb zelf familie in Macao
(China), wat vroeger een Portugese kolonie was, en ik kreeg op die manier de
kans om de streek te bezoeken als kind. Ik werd toen zeer gefascineerd door het
Verre Oosten en dat is nooit meer weggegaan. Wist je trouwens dat de eerste
Europeaan die Tibet binnenkwam een Portugees was? António de Andrade was een
Portugese priester die in 1624 het Himalayagebergte overstak.
Ik heb nog geen tourdata gezien. Trekken jullie er binnenkort op uit of toch
maar niet?
Ik betwijfel of we uitgebreid gaan touren. De muziekindustrie krijgt rake
klappen in deze economische crisis en veel tours verlopen momenteel slecht.
Zalen overal in Europa geven er de brui aan, promotors gaan failliet,… Het zijn
helaas geen leuke tijden voor bands die net in dat circuit willen geraken. We
gaan proberen wat festivals aan te doen en misschien doen we wel een mini-tour
af en toe.
Onze privé- en werklevens zijn ook nog ‘s vrij druk en gecompliceerd. We hebben
vaste jobs, kinderen en dan is het niet makkelijk om iedereen tegelijk vrij te
krijgen. Het is gewoon een van de nadelen van een “volwassen” band, veronderstel
ik.
Hoe staat het eigenlijk met Nargothrond, jouw andere band. Verschillende bronnen
spreken elkaar tegen over het al dan niet nog actief zijn van de band.
Nargothrond? Nou, die vraag had ik niet verwacht. Dat was eigenlijk gewoon een
klein zij-projectje dat ik puur voor het plezier deed met onze vroegere gitarist
Paulo. We kwamen gewoon samen voor een paar dagen en namen toen wat songs op.
Vreemd genoeg was er vanuit de underground nogal wat interesse voor Nargothrond.
Sindsdien hebben we er de tijd niet meer voor gevonden om een dergelijke sessie
te herhalen, maar ik sta er wel voor open. Misschien doen we dat in de nabije
toekomst toch nog ‘s, want het was een leuke ervaring zonder enige vorm van
stress. We maakten interessante dingen, experimenteerden met zaken die later
zouden opduiken in The Firstborn.
Nog een boodschap voor de Belgische en Nederlandse fans?
Niet echt neen, maar als je geïnteresseerd bent in ons concept moet je maar ‘s
onze MySpace
bezoeken en daar wat songs beluisteren. Mocht je de muziek leuk vinden, dan zou
het leuk zijn als je onze plaat kocht. Hij is overal in Europa verkrijgbaar,
dus je zult niet ver moeten zoeken. We hopen binnenkort live te kunnen spelen,
tot dan raad ik iedereen aan te blijven zoeken naar perfectie en wijsheid.
Namaste…
Bedankt voor dit interview!
Jij bent bedankt!
Links:
