Een avondje Ulf Theodor Schwadorf, daar teken je meteen voor. Empyrium zal het gevierde album Songs Of Moors And Misty Fields uit 1997 integraal spelen op de tournee genaamd Heralds Of The Fall, die aftrapt in De Casino te Sint-Niklaas. De vinyl wordt nog eens van onder het stof gehaald als voorspel, net als de extreem ondergewaardeerde plaat To the Elements van Sun of The Sleepless, die andere band van Ulf Theodor Schwadorf, die ook op de affiche staat. O ja, Helrunar was het beleg in de Ulfsandwich. Thomas Helm is er niet bij, maar daar kunnen de meesten wel mee omgaan.
Beginnen doen we met Sun The Sleepless. De band heeft Sebastian Körkemeier van Helrunar geleend op gitaar en de andere gitarist is Joachim Stock (broer van frontman Ulf Theodor Schwadorf?). Empyrium-bassist Martin Falkenstein staat ook op het podium. De band speelt na een intro vijf nummers van het gevierde To The Elements album, zijnde Motions, The Owl, Where in My Childhood Lived a Witch, In the Realm of the Bark en Phoenix Rise.
Het als Darkthrone-worship aangekondigde In The Realm of the Bark heeft inderdaad de smerige punk cadans en de strottechniek van een Natassja in eternal sleep. De andere nummers zijn eerder sfeervol/atmosferisch, van de bovenste plank trouwens. De zaal staat bijna helemaal vol en velen staan zweverig mee te knikken. Eén van de betere optredens van 2018.
Helrunar is er ook. Niet toevallig heeft de band een nieuw album uit, dat zonet is gereviewd op Zware Metalen. Vanitas Vanitatvm is de naam van de plaat, die bij velen nog onbekend is. Een pak nummers komen vanavond uit deze plaat, en daardoor blijven de fans wat op hun honger zitten, want die willen vooral de krakers horen zoals Frostnacht en Birke im Moor. Niet zozeer het nieuwe Saturnus of Blutmond.
Qua sound en présence niets op aan te merken, de setlist is vooral het onderwerp van gesprek na het optreden van deze Duitsers. Ik merk vooral de sterk spelende bassist van Abrogation op, die voor de nodige lage tonen zorgde.
En dan… Empyrium. Al voor het optreden begint staan mensen met emotionele spanning op hun gezicht te staren naar het podium. Empyrium heeft vooral voor 2002 enkele memorabele albums uitgebracht en vele bezoekers zien er ook effectief uit alsof ze gestopt zijn met leven op dat moment. Het moment van heropleving is echter gekomen en bij de eerste tonen van Mourners wordt een feest van herkenning ingezet. Wiegende melancholie met het gestrijk op de viool (geen cello dus) van Aline Deinert, oude gevoelens met een roestige rand laaien weer op.
Ook demonummers als My Nocturnal Queen worden gespeeld, iets wat veel teweeg brengt bij de diehard fans. Ulf Theodor Schwadorf vindt het zelf ook behoorlijk aandoenlijk en krijgt veel reactie op zijn bewogen uiterlijk vanuit het publiek. De handjes komen aan het einde van de set op elkaar terecht en gaan niet als een gehoornd demoontje de lucht in, dit is vooral muziek met een melancholische, zielroerende schoonheid. Bravo.
Foto’s:
Tessa Verstraete
Datum en locatie:
27 september 2019, De Casino, Sint-Niklaas
Links: